Pacai-ai-ai-aya!

Dag lieverds!

De laatste dagen zijn hier nogal druk geweest. Vorig weekend zijn we er eindelijk in geslaagd om de vulkaan Pacaya te beklimmen, maar dat verliep niet helemaal zoals we het in gedachten hadden. In het begin ging alles goed en volgens plan: we klommen de berg op, namen foto's op een aantal mooie uitkijkpunten, pauzeerden af en toe, kregen uitleg van de gids, maakten grappige springfoto's op een plat stuk, zetten onze tocht verder naar de top ... En toen lag een meisje uit onze groep plots op de grond met een wonde aan haar knie. Ze was gevallen en die vulkaanstenen zijn duidelijk echt wel scherp. Wat toen gebeurde was een prachtig staaltje koelbloedigheid, samenwerking en solidariteit: heel wat mensen kwamen ons helpen, iemand reikte ons een ehbo-kit aan, de wonde werd verzorgd, het meisje werd gerustgesteld, we improviseerden een brancard met wandelstokken en truien, er werd rondgebeld over hoe we haar beneden konden krijgen en de sterksten onder ons hielpen haar uiteindelijk op de brancard naar beneden. Na een lange tocht naar beneden en een nog langere tocht in de "ambulance" naar het ziekenhuis, kregen we daar uiteindelijk het verlossende nieuws: niets gebroken, niets gescheurd, gewoon naaien en het komt goed. Opluchting!

In al die chaos werd duidelijk hoe koelbloedig een mens kan reageren in moeilijke situaties en hoe groot  solidariteit tussen onbekenden kan zijn. Toch wel een mooie gedachte in de huidige wereld waar egoïsme soms de norm blijkt te zijn. Ook de hulp van de Spaanse school was hartverwarmend! Bezoekjes, bloemen, taxi bellen, geld voorschieten ... Mooi! In de namiddag ben ik dan één en ander gaan regelen om de rest van de plannen voor het weekend aan te passen. We waren van plan om naar Earth Lodge te gaan, een hotel/hostel/huis in the middle of nowhere op een berg. Ik cancelde de shuttle en boekte voor mezelf een plaatsje op een latere shuttle. Een vriendin had me overtuigd om alsnog met haar mee te gaan om mijn gedachten te verzetten en omdat er voor mij eigenlijk geen enkele reden was om niet te gaan.

Het dagje niets doen en het heerlijke bed deden me echt deugd en ik was klaar om een nieuwe werkweek te beginnen. De week ervoor kon ik een dagje niet gaan werken omdat we een vrijwilligersbijeenkomst hadden (beetje ironisch, niet?) en de dag erna vertelde de directrice van het project me dat heel wat kindjes van mijn groep er wat verloren bij liepen omdat ik er niet was. Eerlijk gezegd deed het me echt deugd om dat te horen, want dat betekent dat ze mijn activiteiten echt wel leuk vinden. Dat gaf me heel wat motivatie om toffe activiteiten te blijven verzinnen. De afgelopen week op het project was heel leuk, ook omdat er twee nieuwe vrijwilligers bijgekomen zijn. Op zich werken we niet echt samen, maar het is leuk om iemand te hebben die weet hoe het project in elkaar zit.

Ik kijk al uit naar de volgende werkweek!
Veel groetjes
Sofie

Wist je dat ...

- ... je toiletpapier hier niet in het toilet mag gooien, maar altijd in de vuilbak ernaast?
- ... je in Guatemala altijd nog 10% extra fooi "propina" moet betalen?
- ... er altijd nog 10 man bij kan op de bus als je denkt dat die echt wel al vol zat?
- ... de Antigua Gym groepslessen organiseert om 5.30u 's morgens?
- ... je hier tijdens het weekend hosties op straat kunt kopen?
- ... er op het rietje van je drankje altijd nog een stukje papieren omhulsel zit?
- ... mensen de was hier altijd buiten laten drogen, ook tijdens het regenseizoen?
- ... bussen hier geen roetfilter hebben?
- ... een roetfilter toch geen overbodige luxe zou zijn?
- ... Nick en ik over een maand al volop aan het reizen zullen zijn?
- ... de tijd hier veel te snel gaat?

Oye mami, if you like it mocha ...

Dag lieverds allemaal!

I'm back for more! Ik heb het hier nog steeds heel erg naar mijn zin en kijk nu al op tegen het moment dat ik weer op het vliegtuig richting België moet stappen. Maar goed, ik ben hier nog wel even, dus zoveel mogelijk genieten is de boodschap!

De afgelopen week was redelijk "gewoontjes" en rustig. Woensdag en donderdag ben ik gaan werken in San Mateo. Ik merk dat de kindjes steeds meer op me gesteld zijn en dat is zeker wederzijds. Echt heel leuk om zo mijn eigen groepje te hebben. We hebben al heel wat gelezen, gespeeld en zelfs geschreven. De voldoening is ook groot omdat ik merk dat de kindjes het echt leuk vinden. Als ik aankom op het project komen ze enthousiast op me afgelopen en sleuren ze me mee naar "la biblio", het lokaal dat als bibliotheek is ingericht. Ik heb 7-8- jarigen nog nooit zo enthousiast gezien om te lezen!

Ik ben intussen ook niet meer de enige buitenlander in het gezin. Vorige week is er een Nederlands meisje aangekomen dat hier twee jaar geleden ook al een aantal maanden was. Zij werkt bij het project in San Gaspar dat ik ook graag wou gaan bezoeken. Omdat mijn project op vrijdag gesloten is, besloot ik afgelopen vrijdag met haar mee te gaan. Ik had er een hele leuke namiddag, maar voel me toch meer op mijn plaats in San Mateo. De kinderen daar zijn (aan de kledij te zien) veel armer en hebben volgens mij ook meer nood aan extra aandacht en begeleiding. Volgende maandag beginnen er trouwens nog twee andere vrijwilligers in het project, dus dan heb ik mensen om mee te overleggen en om mee te kletsen op de weg terug. Zal wel leuk worden!

En zo komen we bij het weekend! Heel relaxed, zoals gewoonlijk. We wilden eigenlijk de vulkaan Pacaya gaan beklimmen (ja, again), maar de leerkracht van Daan raadde dat af. Hij zei dat het weer heel veranderlijk was omdat het nieuwe maan was (ofzo ...). We wilden het risico niet lopen om bovenop een vulkaan te staan zonder uitzicht, dus besloten we een andere activiteit te zoeken. Een bezoek aan een koffieplantage bijvoorbeeld! Wat een goed idee was me dat, zo interessant! Nick, daar neem ik je zeker mee naartoe als je komt. Wist je trouwens dat je de vruchten van een volledige koffieboom nodig hebt om een halve kilo gemalen koffie te krijgen? Geschift, vooral als je weet dat alles met de hand gebeurt. Toch was het jammer dat we de Pacaya toen niet beklommen hebben, want het weer was geweldig! Een gigantisch blauwe hemel, geen wolkje aan de lucht en heerlijk warm. Achja, ooit geraak ik wel op die vulkaan. Om toch van de zon te genieten, gingen we na de middag op zoek (ja, letterlijk op zoek) naar het lokale zwembad. Iemand vertelde ons dat het een kwartiertje stappen was, maar dat was toch wel heel optimistisch. Na een dik half uur kwamen we aan in the middle of nowhere waar een zwembad met bergwater uit het niets opdook. Het was koud, maar zoooo zalig! 's Avonds kwamen we nog onverwacht op een feestje terecht in het huis van een oude hippie boven op een berg. Reden van het feestje: het alcoholverbod in Antigua. Die zondag vond de tweede ronde van de presidentsverkiezingen plaats en om rellen te voorkomen, mocht er van zaterdagmiddag tot zondagavond geen alcohol geserveerd worden. Leuk feestje, gigantisch huis, zot uitzicht!

Zondag ben ik rustig gaan ontbijten, wat gelezen, mijn "dagboek" bijgehouden, wat in het park gaan zitten, naar de markt gegaan met Mandy op zoek naar een laptophoesje. Die zoektocht bleek toch moeilijker dan verwacht! Erna een taartje gegeten, wat gekuierd in de zon, nog een koffietje gedronken, afgesproken met wat mensen om 's avonds iets te eten ... Kortom, heel ongedwongen en relaxed. Toch moet ik toegeven dat ik meer hou van meer gevulde weekends, maar dit weekend werd het ons wegens de verkiezingen fel afgeraden om te reizen. Volgende week dan maar! Die Pacaya moeten we nog steeds eens op. Ik denk dat het er nu eindelijk eens van zal komen!

Deze week heb ik trouwens een weekje Spaanse les ingepland. Vooral omdat sponsor mama me aanmoedigde dat te doen (danku!), maar ook omdat het hier ideaal is om Spaans te leren: privélessen en helemaal niet duur! Toch waren de eerste twee lesdagen niet zo fantastisch. De leerkracht lag me echt niet en hij praatte meer dan ik, wat niet de bedoeling kan zijn. De directrice van de school had het ook opgemerkt en stelde zelf voor om een nieuwe leerkracht voor me te zoeken. Vanochtend had ik dan de eerste dag les van mijn nieuwe leerkracht en dat verliep heel wat vlotter! We herhaalden een aantal aspecten van de grammatica en hadden een hele interessante babbel over de verschillen tussen Guate en België. Ik ben al benieuwd wat het morgen wordt!

Ziezo mensjes, dat was het dan! Geniet van de subtropische herfst daar in België :-)

En Geert&Herlinde: proficiat met jullie zoontje!
Ik kijk er al naar uit om op bezoek te komen.

Vele groetjes,
Sofie

Monterrrrrico!

Hallo lieverds van me!

Mijn doel met dit blogbericht is om jullie allemaal lekker jaloers te maken. De laatste dagen zijn op een heel positieve manier druk geweest. Tijdens het weekend zijn we met een groepje vrienden op reis geweest naar zee. Zaterdagochtend heel vroeg vertrokken we met de camioneta richting Monterrico, de dichtstbijzijnde badplaats van Antigua. Afspraak om 5u voor de supermarkt. Het deed even pijn, maar mijn enthousiasme was sterker dan mijn vermoeidheid. Eindelijk, na 3 weken hier, kon ik eindelijk eens een uitstapje maken! Rond 9u kwamen we aan in het paradijs: een heel tof hotel, lekker eten, heerlijke hangmatten, lekker warm weer, de Pacific Ocean en een zwart (jaja, zwart) strand. Drie van ons, waaronder ook ikzelf, hadden de stille oceaan nog nooit gezien, laat staan aangeraakt, dus renden we vol enthousiasme de zee in. We merkten al heel snel waarom er afgeraden wordt om in de zee te zwemmen, wat een sterke stroming! Telkens als het water terug de zee in spoelde, moesten we ons echt schrap zetten om niet te vallen. Kort samengevat brachten we het weekend door met de volgende activiteiten: zonnen, zwemmen in ons privézwembad, in zee spelen, meer zonnen, lezen, nog wat in zee spelen, eten, nog wat zonnen, nog wat lezen in de hangmat, nog wat meer in zee spelen en nog wat meer zonnen. Zalig gewoon! 's Avonds werden we ook nog getuige van een schildpaddenrace. Niet ver van ons hotel is er en tortugario, waar ze ervoor zorgen dat jonge schildpadden de zee in geraken. Volgens mijn Lonely Planet is de schildpaddenrace om verschillende manieren niet helemaal goed te keuren, maar hoe dan ook was het wel indrukwekkend om te zien! Honderden babyreuzeschildpadden, allemaal op weg naar de zee. Speciaal :-)

Zondagochtend moesten we weer vroeg opstaan, want we hadden een trip geboekt naar de plaatselijke mangroves. Moeilijk uit te leggen hoe het eruit ziet, ik zal dat aan de foto's overlaten. Maar het was de moeite waard! Heel mooie natuur, toffe gids, tof gezelschap. De dag zelf verliep ongeveer volgens hetzelfde patroon als de dag ervoor, maar daar had niemand het moeilijk mee. Rond 14.30 begonnen we dan onze spullen te pakken om terug te keren richting Antigua. Eerst stonden we heel lang te wachten op onze camioneta, maar die kwam blijkbaar niet op zondag. Heel bizar, want één van de meisjes die mee was, had die bewuste camioneta al twee maal genomen op zondag. Tja, de dienstregeling zal veranderd zijn ... Alleen jammer dat je die nergens kunt opzoeken :-). Noodoplossing dan maar! De niet-directe camioneta, wat wel betekende dat we 2 tot 3 keer zouden moeten overstappen. Dat probleem had zich niet gesteld als we gewoon een comfortabele - maar meer dan dubbel zo dure - shuttlebus hadden geboekt, maar goed, daar was het intussen te laat voor. Maar we hadden geluk! De chauffeur van busje nummer twee zag zijn kans om er een lucratieve dag van te maken en hij vroeg ons of hij ons niet rechtstreeks naar Antigua moest brengen. Uiteraard had dat zijn prijs, maar we waren heel tevreden met zijn voorstel! Een win-winsituatie: wij moesten niet meer overstappen en hij werd plotsklaps 400Q rijker! Heel toffe chauffeur trouwens, hij bracht ons heel snel maar toch niet roekeloos thuis en was zelfs bereid om onderweg af en toe te stoppen als we foto's wilden trekken. 's Avonds gingen we met een aantal nog gezellig eten in Rainbow Café. De ideale afsluiter van een ideaal weekend. Zo mogen er nog komen!

Maandag was het dan back to reality met een gewone werkdag, maar dinsdag (gisteren) was het alweer feest! 1 november, día de los muertos. In Guatemala is het de traditie om op die dag de barriletes (vliegers) boven te halen. Om ten volle van het spektakel te kunnen genieten, trokken we naar Sumpango waar al een aantal jaar een waar festival plaatsvindt. Heel erg spectaculair! Er hing een echte festivalsfeer, het liep er niet vol toeristen en er stonden zooooveel vliegers! Allemaal in verschillende groottes, vormen, kleuren en motieven. Prachtig gewoon! De grootste had een diameter van 14 meter, maar daar werd jammergenoeg niet mee gevlogen. Misschien maar best, want de grote vliegers worden samengehouden met bamboestokken. Als ze al de lucht in zouden geraken, zou het levensgevaarlijk zijn als die terug naar beneden zouden komen. De grote stonden er dus gewoon om te bekijken, maar met de kleinere (5 tot 8m diameter) werd effectief wel gevlogen. Spectaculair! Het werd een hele leuke dag. Aanrader voor wie ooit nog op 1 november in Guatemala is :-). We zijn ook even gaan piepen op het plaatselijke kerkhof. Jammergenoeg werd de traditie daar toch wel serieus verdrongen door het toerisme. Maar goed, het gaf een idee van wat de traditie is: families verzamelen bij het graf van hun dierbaren, versieren het graf, brengen massa's eten mee en maken er een gezellig feestje van. Een beetje genre Mozes en zijn berg. Als de overledenen niet naar het feest kunnen komen, doen we het feest toch gewoon bij de overledenen? Waarom ook niet he. Misschien iets om eens in België te introduceren.

De rest van de week zal ik gewoon gaan werken, vandaag en morgen toch, want op vrijdag is er geen project. Maar op vrijdag zal ik waarschijnlijk een ander project gaan bekijken, waar ik dan misschien op vrijdag terecht kan om wat te helpen. We zien wel! Ik hou jullie op de hoogte. Foto's kunnen jullie binnenkort vinden op Picasa.

Veel groetjes!
Sofie

Foto's!

Hallo!

Ik heb een fotoalbum gemaakt op Picasa waar ik foto's op zal posten. Dat gaat makkelijker dan op mijn blog zelf. Voor wie geïnteresseerd is, klik hier voor foto's!

Veel groetjes
Sofie

Zon ahoi!

Hallo lieve lezers!

Het is blijkbaar al even geleden dat ik nog geblogd heb. Mijn excuses! Maar goed, hier ben ik dat, met een nieuwe update :-).

Toen ik mijn laatste blog schreef, was het hier nog slecht weer: regen en relatief koud. Dat is sinds vorige donderdag RADICAAL veranderd. Ik werd 's ochtends wakker en daar was ze dan, de langverwachte zon. En hoe! Blauwe hemel en van 's morgens vroeg al lekker warm. Eindelijk zeg. Het deed echt deugd. In die mate dat ik meteen overdreef. Resultaat: rode schouders ... Die zijn nu wel al bruin geworden, behalve de vervellende plekken, jammer jammer. Maar goed, ik ben hier nog nog wel even, dus dat kleurtje komt wel goed ;-). Intussen is die warme zon voor mij al zo gewoon geworden, dat ik me nog moeilijk kan voorstellen hoe het hier was toen het regende. Ongelofelijk toch he? Vorig weekend konden we jammergenoeg nog niet reizen omdat de wegen nog altijd niet ideaal zijn, maar we hebben toch dubbel en dik van het weer geprofiteerd. We zijn onder andere naar Cerro de la Cruz geweest, een uitkijkpunt over de stad. Voor de Grenobloisekes: het valt een beetje te vergelijken met La Bastille, maar dan zonder Bastille en zonder Bulles. Het uitzicht is wel minstens even prachtig. Alleen jammer dat de top van de vulkaan in de wolken zat. Ik zal nog eens terug moeten gaan om die volledig te zien he! De rest van het weekend was heel relaxed. Boekje lezen, koffietje drinken, gezellig samenzijn (jaja!), fitnessje doen ... Me like. En ja, ik ga hier fitnessen! Ik heb mezelf een 8-beurtenkaart gekocht en kan met trots zeggen dat ik al 4 beurten gebruikt heb. Van de meeste toestellen snap ik niet hoe je ze moet gebruiken, maar ik ben vooral fan van de loopband. Die 10 miles worden dus misschien toch ooit werkelijkheid!

Op het werk gaat alles ook wel relatief goed. Ik ga altijd met de chicken bus naar boven, da's zo'n oude Amerikaanse schoolbus. Zot dat ie boven geraakt hoor! Ik denk altijd dat ie op een bepaald moment achteruit zal rollen. Voor de mensen die in Grenoble geweest zijn: stel je de weg voor naar de Rabot, maar dan nog veel steiler. En met een gigantische bus. Naar boven gaan is wel nog ok, maar naar beneden is wat anders. Die chauffeur lijkt remmen overbodig te vinden en raast gewoon naar beneden. Maar goed, ik vertrouw hem, want hij wil vast ook wel sain et sauf beneden aankomen :-).

Het werk op zich is tot nu toe een beetje dubbel. Wat voor mij het belangrijkste is, zit zeker wel goed: ik voel me heel goed bij de kindjes. Ze zijn allemaal zo lief en knuffelbaar! Niet te geloven. Gisteren kwamen er een stuk of 5 op me afgelopen toen ik de bus afstapte. "Seño Sofie, seño Sofie!!" Ik voel me hier zo populair! Ze wilden allemaal mijn hand vasthouden. Jammer dat ik er maar 2 heb ... Maar dan het werk zelf vind ik iets minder. Deze periode is het hier vakantie, dus gaat het om vakantieopvang. En hier willen ze dat blijkbaar invullen met knutselen en schilderen en tekenen en kleuren. Wie mij een beetje kent, weet dat dat echt mijn ding niet is. Voor één keer vind ik dat wel leuk, maar om dat nu elke dag te gaan doen, nee dank u. Ik heb daarom overlegd met Christel, van Los Niños en zij stelde voor om misschien wat spelletjes te spelen op het dorpspleintje met een groepje kindjes. Dat is al veel meer mijn ding en past ook beter bij mijn idee van vakantiewerking. Deze middag ga ik overleggen met Lys, directrice van het project, we gaan groepjes maken en een plan opstellen van wat we allemaal kunnen doen. Ik ben blij dat zij er ook enthousiast over is, want ik was al bang dat ik een ander project zou moeten gaan zoeken. Ik ben benieuwd!

Nog even meegeven dat het gisteren LadiesNight was in de MonoLoco, een bar hier. Dat wil zeggen Mojito's aan 5Q het stuk. 50ct dus. En ze zijn nog lekker ook!

Volgend weekend gaan we trouwens ook reizen, eindelijk. We beginnen op het gemak en we gaan naar Monterrico beach. Het dichtstbijzijnde strand. In de stad zelf is er niets te zien, maar we willen eens weg uit Antigua en gewoon lekker lui met ons gat in de zon liggen. Ik kijk er al naar uit!

En dan nu tijd voor nog wat foto'tjes! Met zoveel aanvragen, kan ik niet weigeren he.

Mijn bus San Mateo - Antigua

Mandy die uitgekozen werd om mee te spelen in straattheater. Hilarisch!

Het zicht vanop Cerro de la Cruz met mezelf :-)

Iglesia de la Merced

Zicht op vulkaan Agua

Typisch sfeerbeeld: typisch winkeltje op een typische straathoek met een typische Chickenbus en de vulkaan Acatenango op de achtergrond. Jaloers? Ja he :-)

Oude wasplaats. De meeste mensen doen nog steeds zo de was. Schrobben maar!

Vulkaan Agua en de San Fransiscokerk

Vulkaan Agua vanuit San Mateo

 

Weg naar het schooltje in San Mateo.

Veel groetjes!

Sofie

Eerste weekend in Antigua

Ola!

Terwijl het in België steeds kouder wordt, blijft het hier nog steeds even nat. Gisteren hadden we een volledig droge dag, maar vandaag regent het weer zonder ophouden. Heel jammer, want ik denk dat de stad veel van zijn charme verlies door die regen. Ik laat het jullie wel weten als het eindelijk eens stopt ;-). Ook jammer dat ik door het slechte weer en de lage wolken nog steeds niet heb kunnen bevestigen dat hier wel degelijk vulkanen staan. Tot het einde van de week zou het nog blijven regenen, maar daarna zou het beter worden. En in november is het sowieso mooi weer, zeggen ze ... Nu nog zien wat ervan klopt!

Maar goed, genoeg over het weer! Nu wat meer over mijn activiteiten hier!
Vrijdag heb ik voor het eerst de handen uit de mouwen gestoken. Ik had om 8u afgesproken bij Marjolijn, een Nederlandse vrouw die hier al een hele tijd woont. We zouden samen gaan koken voor de daklozen van de stad. Jammer genoeg was Marjolijn ziek en kon ze niet mee, maar geen nood, een Guatemalteekse vrouw, de rechterhand van Marjolijn, kwam me oppikken en samen gingen we naar het gebouw dat speciaal gebouwd werd voor de daklozen. Drie keer per week voor hen gekookt en twee keer per week kunnen ze gratis op medisch consult komen. Helemaal niet slecht dus! Het koken zelf was wel gezellig, allemaal vrouwen onder elkaar, allemaal om het meest aan het tetteren en groenten snijden maar! Na al het snijden, namen we even pauze met lekkere tortilla's, guacamole, chile en koffie. Zo lekker! Tegen 12 uur mochten de daklozen dan aan tafel en schepten we een 160-tal borden vol met rijst en frijoles blancas (witte bonen). Ik ben er wel nog niet helemaal uit of ik blijf helpen in dit project. Als het te combineren valt met mijn werk in San Mateo, doe ik het misschien wel, maar als dat niet geval is, zal ik het koken toch laten vallen. Maar hoe dan ook was het wel een leuke ervaring!

In de namiddag heb ik niet zoveel meer gedaan. Rustig een koffietje gedronken, inkopen gedaan en vooral de regen ontweken. 's Avonds was er een feestje in La Sala met een aantal concerten, georganiseerd door een andere organisatie hier: Niños de Guatemala. Heel gezellig, tot de politie binnenviel: lichten aan, muziek uit en weg sfeer. Iemand vroeg waarom ze er waren, "es rutina", antwoordden ze. Yeah right, 6 politieauto's op straat, dat noem ik geen routinecontrole meer! Nu goed, we zijn dan gewoon ergens anders naartoe gegaan, Sin Ventura. Heel tof! Ze draaien er zowel muziek van hier als muziek die in Europa populair is. Leuke afwisseling. Maar na een half uurtje viel ook daar de politie binnen. We besloten om nog even terug te gaan naar La Sala en daarna trokken we huiswaarts. Later zei mijn familie me dat er weer wat meer problemen met drugs zijn en dat ze echt op zoek zijn naar de mensen die dealen. Mensen die gewoon braafjes aan het dansen zijn, laten ze inderdaad gewoon met rust. Gelukkig maar he :-).

Zaterdag dan! 's Ochtends kreeg ik pancakes als ontbijt. Njammie! Na het ontbijt ben ik met twee meisjes naar de mercado gegaan, beetje rondsnuisteren in de souveniertjes. Heel mooi wat ze hier allemaal verkopen! Portefeuilles, pennenzakken, tassen, doeken ... Alles in stof. Als jullie speciale aanvragen hebben, laat het zeker weten he. Ik zou alles willen kopen, maar dat is zowel praktisch als financieel niet echt haalbaar ... Ik was zaterdag ook niet echt in de mood om te kopen, dus heb ik het gewoon bij kijken gelaten. Tegen de middag ben ik dan weer naar huis gegaan om te eten en toen begon het plots weer extreem veel te regenen. Even binnen gebleven dus, tot ik echt wel moest vertrekken. We wilden de zondag graag een uitstap doen naar de vulkaan Pacaya en ik ging dat boeken. Nu, door de regen was het reisbureau waarmee we wilden boeken al gesloten. En door die regen hadden we ook helemaal geen zin meer om te gaan. Niet geboekt dus. Dan heb ik mijn eerste tuctuc (Klik hier voor een foto!) genomen naar de school, waar de (Nederlandse) man van de directrice een feest"je" gaf voor zijn verjaardag. Echt fantastisch! Lekker eten, lekkere cocktails (die van de zoon van de cocktailman toch, die van de cocktailman zelf waren niet zo fantastisch) live muziek, zo van die Mexicaanse mannetjes en een goeie sfeer. Erna nog even naar Sin Ventura en dan huiswaarts met Taxi Fabricio. Hip hoi!

Zondag was de perfecte Lazy Sunday: ik ben lekker lang op mijn kamer gebleven, dan gaan ontbijten bij "Y tu piña también", rondgekuierd in de stad, wel in de mood om souveniertjes te kopen, foto's getrokken, rond 4u afgesproken met wat mensen om naar de cinema te gaan, erna gezellig gegeten in Rainbow Café en dan naar huis! Was trouwens ook de eerste dag dat het volledig droog bleef!

En vandaag is het maandag. Fieuw, misschien moet ik stoppen met zo gedetailleerd te bloggen :P. Vanochtend zijn we een ander project van Los Niños gaan bezoeken in Alotenango. Heel interessant, maar tegelijk ook een beetje nutteloos voor mij, want de school heeft vrijdag zijn deuren gesloten tot januari (vakantie). Tja! Ik heb gevraagd aan Christel wanneer ik mag beginnen in San Mateo, want daar kijk ik echt wel naar uit. Als de wegen vrij en bereikbaar zijn, mag ik morgen al gaan. So please, stop the rain! :-)

Guatemala is trouwens hard getroffen door de regen. Het regent hier nu al een week aan een stuk en het gaat om een uitloper van één of andere orkaan. Heel wat wegen zijn niet meer berijdbaar, veel mensen zitten vast in een stad omdat ze niet meer weg kunnen. Maar dat is nog het minste, heel wat dorpen zijn onder water gelopen waardoor enorm veel mensen dakloos geworden zijn. Gelukkig is Antigua niet zwaar getroffen. Het regent hier wel veel, maar al het water kan meestal gewoon weglopen in de riolering. Het enige wat hier echt hinderlijk is, zijn de paar straten die blank staan. In bepaalde straten is het echt wel een hele opgave om over te steken. Het zou nu nog blijven regenen tot het einde van de week en erna komt er een koudefront. Ik hou echt mijn hart vast voor alle mensen die nu op straat staan. Er wordt wel al vanalles ingezameld voor de getroffenen (warme kleren, eten ...), dus ik hoop dat het voldoende zal zijn!

Maar goed, genoeg slecht nieuws. Ik heb intussen telefoon gekregen van Christel dat San Mateo heel goed bereikbaar is en dat ik morgen kan beginnen! Heel erg leuk! Hiermee sluit ik mijn epistel af. 

Tot de volgende, met meer nieuws over de eerste dagen als vrijwilliger!
Foto's vinden jullie op Facebook. Hier uploaden is nogal traag.
Voor wie geen Facebook heeft, op deze link zou je normaal alles moeten kunnen bekijken. Laat me even weten of dat lukt!

https://www.facebook.com/media/set/?set=a.2372346022103.129803.1054088808&type=1&l=5c75a03e7f

Vele groetjes,
Sofie