Monterrrrrico!

Hallo lieverds van me!

Mijn doel met dit blogbericht is om jullie allemaal lekker jaloers te maken. De laatste dagen zijn op een heel positieve manier druk geweest. Tijdens het weekend zijn we met een groepje vrienden op reis geweest naar zee. Zaterdagochtend heel vroeg vertrokken we met de camioneta richting Monterrico, de dichtstbijzijnde badplaats van Antigua. Afspraak om 5u voor de supermarkt. Het deed even pijn, maar mijn enthousiasme was sterker dan mijn vermoeidheid. Eindelijk, na 3 weken hier, kon ik eindelijk eens een uitstapje maken! Rond 9u kwamen we aan in het paradijs: een heel tof hotel, lekker eten, heerlijke hangmatten, lekker warm weer, de Pacific Ocean en een zwart (jaja, zwart) strand. Drie van ons, waaronder ook ikzelf, hadden de stille oceaan nog nooit gezien, laat staan aangeraakt, dus renden we vol enthousiasme de zee in. We merkten al heel snel waarom er afgeraden wordt om in de zee te zwemmen, wat een sterke stroming! Telkens als het water terug de zee in spoelde, moesten we ons echt schrap zetten om niet te vallen. Kort samengevat brachten we het weekend door met de volgende activiteiten: zonnen, zwemmen in ons privézwembad, in zee spelen, meer zonnen, lezen, nog wat in zee spelen, eten, nog wat zonnen, nog wat lezen in de hangmat, nog wat meer in zee spelen en nog wat meer zonnen. Zalig gewoon! 's Avonds werden we ook nog getuige van een schildpaddenrace. Niet ver van ons hotel is er en tortugario, waar ze ervoor zorgen dat jonge schildpadden de zee in geraken. Volgens mijn Lonely Planet is de schildpaddenrace om verschillende manieren niet helemaal goed te keuren, maar hoe dan ook was het wel indrukwekkend om te zien! Honderden babyreuzeschildpadden, allemaal op weg naar de zee. Speciaal :-)

Zondagochtend moesten we weer vroeg opstaan, want we hadden een trip geboekt naar de plaatselijke mangroves. Moeilijk uit te leggen hoe het eruit ziet, ik zal dat aan de foto's overlaten. Maar het was de moeite waard! Heel mooie natuur, toffe gids, tof gezelschap. De dag zelf verliep ongeveer volgens hetzelfde patroon als de dag ervoor, maar daar had niemand het moeilijk mee. Rond 14.30 begonnen we dan onze spullen te pakken om terug te keren richting Antigua. Eerst stonden we heel lang te wachten op onze camioneta, maar die kwam blijkbaar niet op zondag. Heel bizar, want één van de meisjes die mee was, had die bewuste camioneta al twee maal genomen op zondag. Tja, de dienstregeling zal veranderd zijn ... Alleen jammer dat je die nergens kunt opzoeken :-). Noodoplossing dan maar! De niet-directe camioneta, wat wel betekende dat we 2 tot 3 keer zouden moeten overstappen. Dat probleem had zich niet gesteld als we gewoon een comfortabele - maar meer dan dubbel zo dure - shuttlebus hadden geboekt, maar goed, daar was het intussen te laat voor. Maar we hadden geluk! De chauffeur van busje nummer twee zag zijn kans om er een lucratieve dag van te maken en hij vroeg ons of hij ons niet rechtstreeks naar Antigua moest brengen. Uiteraard had dat zijn prijs, maar we waren heel tevreden met zijn voorstel! Een win-winsituatie: wij moesten niet meer overstappen en hij werd plotsklaps 400Q rijker! Heel toffe chauffeur trouwens, hij bracht ons heel snel maar toch niet roekeloos thuis en was zelfs bereid om onderweg af en toe te stoppen als we foto's wilden trekken. 's Avonds gingen we met een aantal nog gezellig eten in Rainbow Café. De ideale afsluiter van een ideaal weekend. Zo mogen er nog komen!

Maandag was het dan back to reality met een gewone werkdag, maar dinsdag (gisteren) was het alweer feest! 1 november, día de los muertos. In Guatemala is het de traditie om op die dag de barriletes (vliegers) boven te halen. Om ten volle van het spektakel te kunnen genieten, trokken we naar Sumpango waar al een aantal jaar een waar festival plaatsvindt. Heel erg spectaculair! Er hing een echte festivalsfeer, het liep er niet vol toeristen en er stonden zooooveel vliegers! Allemaal in verschillende groottes, vormen, kleuren en motieven. Prachtig gewoon! De grootste had een diameter van 14 meter, maar daar werd jammergenoeg niet mee gevlogen. Misschien maar best, want de grote vliegers worden samengehouden met bamboestokken. Als ze al de lucht in zouden geraken, zou het levensgevaarlijk zijn als die terug naar beneden zouden komen. De grote stonden er dus gewoon om te bekijken, maar met de kleinere (5 tot 8m diameter) werd effectief wel gevlogen. Spectaculair! Het werd een hele leuke dag. Aanrader voor wie ooit nog op 1 november in Guatemala is :-). We zijn ook even gaan piepen op het plaatselijke kerkhof. Jammergenoeg werd de traditie daar toch wel serieus verdrongen door het toerisme. Maar goed, het gaf een idee van wat de traditie is: families verzamelen bij het graf van hun dierbaren, versieren het graf, brengen massa's eten mee en maken er een gezellig feestje van. Een beetje genre Mozes en zijn berg. Als de overledenen niet naar het feest kunnen komen, doen we het feest toch gewoon bij de overledenen? Waarom ook niet he. Misschien iets om eens in België te introduceren.

De rest van de week zal ik gewoon gaan werken, vandaag en morgen toch, want op vrijdag is er geen project. Maar op vrijdag zal ik waarschijnlijk een ander project gaan bekijken, waar ik dan misschien op vrijdag terecht kan om wat te helpen. We zien wel! Ik hou jullie op de hoogte. Foto's kunnen jullie binnenkort vinden op Picasa.

Veel groetjes!
Sofie