Gelukkig nieuwjaar!

Dag lieverds!

Er is heel wat gebeurd sinds de laatste keer dat ik geblogd heb. Afscheid van het project, aankomst van Nick, heel wat van het land gezien en Kerst gevierd onder tropische temperaturen. Dat vraagt uiteraard om een verslagje!

Laat me beginnen op 14 december. De dag waar ik al een paar weken naar aan het uitkijken was: Nick komt aan in Guatemala! Het gezin had hem ook een warm welkom gegeven door mijn kamer romantischer te maken: verse rode lakens, rozenblaadjes, kaarsjes, 2 wijnglazen en een groot blik Gallo, de lokale biertrots. Heel lief en een geslaagde verrassing! De dag erna heb ik Nick meegesleurd naar het project, waar hij al direct tot paard gepromoveerd werd door één van de kindjes. We hadden een leuke namiddag en wijdden daarna het begin van onze échte vakantie in. Gezellig rondkuieren in Antigua, taartje, koffietje, reisplannen uitwerken, shuttle boeken, een weekendje zee in Monterrico als afscheid van een aantal vrienden hier en dan kon het GROTE avontuur beginnen! 

We begonnen met Semuc Champey, een zalige plaats! Dat is een plaats waar een grote rivier stroomt die over een afstand van 300m als het ware overdekt wordt door natuurlijke zwembaden. Eerst wandelden we naar een uitkijkpunt om een overzicht te krijgen van waar we eigenlijk naartoe gingen en daarna daalden we af om het aanlokkelijke water in te duiken. We zwommen en ploeterden en sprongen van het ene zwembad naar het andere. Zalig gewoon! Erna gingen we eten bestellen en om de pijn van het wachten te verzachten, gingen we tubing doen: men neme een grote zwemband, men plaatse zijn kont erin en men late zich met de stroming van de rivier meedrijven. Er zijn slechtere manieren om op je lunch te wachten. Na de middag wachtte er ons nog een avontuur: we gingen een grot bezoeken. Niet zo speciaal hoor ik jullie denken, dat hebben we in België ook. Maar neen, de grot stond half onder water, dus we gingen zwemmen. Bovendien was de grot niet gigantisch verlicht zoals in België, dus gingen we met kaarsjes. Kaarsjes en zwemmen, inderdaad, de perfecte combinatie! Maar het was leuk, de gids was een grapjas en we kwamen na twee uur veilig terug buiten. Wat een dag, zeker een aanrader! En als je in Lanquín blijft slapen, ga dan naar hotel El Retiro. Wij sliepen er niet, maar werden er verwend met een heerlijk avondmaal. 

Na Semuc Champey gingen we verder naar Flores, een gezellig stadje op een schiereiland in een meer. Het is er gezellig, maar is voor de rest is het er niet zo heel speciaal. Het grote voordeel van Flores is dat het dé toegangspoort tot Tikal is, bijna elke reiziger die Tikal bezoekt, strijkt er neer. Op 22 december, de dag na de winterzonnewende en tevens grote feestdag voor de Maya's, stonden we 's ochtends heel vroeg op om in alle koelte Tikal te kunnen bezoeken. Onze gids was geniaal en bracht de vele tempels tot leven door ons te vertellen over hoe het leven er toen aan toe ging. Het letterlijke en figuurlijke hoogtepunt van het bezoek was het uitzicht vanop Templo IV, ook bekend als de StarWarsTempel. En daar was er hier ééntje heel erg enthousiast over! Na ons verblijf in Flores besloten we nog een paar dagen naar El Remate te gaan om er Kerst te vieren. El Remate is een klein dorpje aan hetzelfde meer als Flores. We passeerden er onze warmste Kerst ooit, kuierend en zwemmend in het meer. Zeker een aanrader :-).

Río Dulce was de volgende bestemming op ons lijstje. Na een lange busrit kwamen we aan in één van de lelijkste steden/dorpen van Guatemala. We volgden de "our pick" van onze vriend Lonely Planet en kwamen gelukkig terecht in een zalig hotel gerund door een zo mogelijk nog zaligere Australiër. Zijn eerste woorden: "G'day Mate!". Hoe stereotiep kan een Australiër zijn? Ons verblijf was er op zijn zachts gezegd heel aangenaam. We maakten een uitstapje naar Livingston per boot. Eerlijk gezegd vonden we de reis leuker dan de bestemming, maar soit :-). De dag erna gingen we naar iets unieks: een warmwaterwaterval. Echt heel bizar, maar echt fantastisch! Lang geleden dat ik nog zo'n warm water gevoeld had ...

Met spijt in het hart namen we afscheid van Garry de Australiër en zijn hotel en gingen we verder voor een snel bezoek aan Copán Ruinas in Honduras. Daar staat een ander overblijfsel van de gigantische precolumbiaanse Mayabeschaving: een volledig Mayadorp, compleet met tempels, balsportveld en kerkhof. Helemaal anders dan Tikal, maar minstens even indrukwekkend. Tikal ligt helemaal verscholen in de jungle en draagt iets mystiek over zich, terwijl de ruines in Copán op loopafstand van het stadje liggen, verspreid op een vers gemaaid grasveld. Qua gebouwen zijn er ook grote verschillen: Tikal is groots met zijn gigantische tempels, Copán is groots in de details. Daar zijn de inkervingen veel beter beschermd, dankzij het drogere klimaat en de andere soort steen die gebruikt is. Het is heel erg beklijvend om verfresten van bijna 2000 jaar geleden te zien op een stenen pilaar waar ook de inkervingen nog perfect bewaard zijn. Grappig detail trouwens: de ruines heten gewoon "Copán" terwijl de hedendaagse stad "Copán Ruinas" heet. Het is maar hoe je het bekijkt ... Na dit veel te snelle, Amerikaans-achtige bezoek aan Copán, keerden we gisteren terug naar Antigua om oud en nieuw te vieren.

Ziezo, nu zijn jullie weer op de hoogte van onze belevenissen hier! Terwijl de champagne daar al rijkelijk gevloeid is, kijken we hier nog uit naar het feest van vanavond. Veel plezier in 2012 en groetjes uit 2011!

Sofie en Nick

Yo no sé mañana

Dag lieverds!

Mañana mañana, ik hou wel van de filosofie. Vooral als het op bloggen aankomt. Maar ik maak het goed met een extra lang verslag! Here we go!

Laat ons beginnen bij het laatste weekend van november. Toen gingen we met z'n allen naar el Lago Atitlán. We namen de camioneta - intussen al mijn favoriete soort bus! - naar Panajachel, het grootste dorp van het meer. We hadden op voorhand al beslist dat Pana toch wat te commercieel was en na wat rondslenteren en een licuado de banano, namen we de lancha (bootje) naar San Pedro. Toen we daar aankwamen, werd al snel duidelijk wat de gevolgen van de erge regen van vorige maand en vooral van de klimaatsverandering zijn: heel wat huizen die ooit gewoon aan de oever stonden, staan nu tot halfweg in het water. Tragisch, want dat is bij alle dorpen van het meer zo.

Maar goed, het weekend! Heel erg leuk, maar te kort. Nadat we ons geïnstalleerd hadden in het hotel (25Q voor één nacht = 2,5 euro) gingen we taco's eten en daarna kayaken! We waren wel iets te laat beginnen kayaken, want na een half uurtje verstopte de zon zich al achter de bergen, waardoor het te koud werd om een duikje in het meer te nemen. Maar geen nood, ik klaag niet hoor :-). Van kayaken krijg je natuurlijk honger, dus na een goeie douche was het tijd om te eten. We waren met een hele grote groep en hadden een zalige avond met lekker eten en veel gelach. Die reuzemojito voor 18Q zal daar ook wel zijn steentje toe bijgedragen hebben...

De dag erna had ik een zalig ontbijt met vers fruit, yoghurt, granola en een dikke pancake. Dit alles begeleid met een licuado de banano y fresa. Ik zou zo terug gaan! Nick, be prepared :-). Later die dag gingen we ook nog een wandeling doen naar een ander dorpje, maar we liepen wat verkeerd en waren plots op rotsen aan het wandelen. Ideaal met de teensletsen die ik aanhad. Iets lager zagen we een aantal mensen in het meer zwemmen, dus beslisten we hetzelfde te doen. Zalig was dat! Rond 15u namen we dan de shuttle terug naar Antigua waar we 's avonds gingen eten in de "Shoarmatent" (invloed van te veel Nederlanders hier), een restaurantje uitgebaat door een Nederland waar je echt lekkere niet-zo-vettige kebab kunt krijgen met veel groentjes erbij. Njammie!

De week die erop volgde was gewoontjes en toch ook niet. Op maandagochtend gingen we voor de organisatie CasaSito posters ophangen in de stad om reclame te maken voor het "Festival de Arte" van de zaterdag. In de namiddag vertelde Seño Lys, de directrice van het project in San Mateo, dat de andere leerkrachten er op dinsdag en woensdag niet waren door een bijscholing. Aan ons de keuze: twee dagen vakantie of alle kinderen tegelijk bezig houden. Gemotiveerd als we zijn, kozen we uiteraard voor optie 2. Op dinsdag trokken we met alle kinderen naar de "campo", een voetbalveld waarvoor je eerst een halve bergwandeling moet ondernemen en dat dan plots uit het niets opduikt. Maar wat een zicht! Prachtig! De eerste dag hadden we wat problemen, want de mensen van het andere project van het dorp hadden ook besloten om naar het voetbalveld te komen en ze stonden niet echt open voor samenwerking. Tja, niet veel aan te doen. We maakten een deal: eerst mochten zij een uur spelen en daarna mochten wij. Niet ideaal, maar het is gelukt. De kinderen waren wel extreem euforisch als het hun beurt was om te voetballen. Grappig :-). De dag verliep volgens hetzelfde patroon, maar dan zonder de mensen van het andere project en met een hele ploeg extra vrijwilligers! Edoardo had de avond ervoor vriendjes gemaakt op café en ze wilden allemaal mee het project komen bekijken en mee helpen. Waarom ook niet he? Het werd een leuke dag!

Donderdag en vrijdag waren vooral leuk in het gezin. Op donderdag was de oudste dochter jarig en op vrijdag de jongste zoon. We kochten cadeautjes, kregen lekkere pancakes als ontbijt en op vrijdagmiddag was er een feestmaaltijd. Vrijdag werd trouwens één grote feestdag, want ook Danielle was jarig, een huisgenote van me, we hadden een Sinterklaasfeestje met de vrijwilligers van Los Niños én 's avonds gingen we gezellig eten in het Kids Restaurant. Ik vertel best chronologisch: 's ochtends werd ik veel te vroeg wakker gemaakt om samen met de rest aan Danielles deur "feliz cumpleaños" te zingen. Als ontbijt waren er zoals gezegd pancakes en om te compenseren ging ik erna sporten. 's Middags kregen we een lekkere maaltijd voorgeschoteld, maar jammer genoeg moest ik vertrekken voor de taart er was ;-). Op naar het Sinterklaasfeest! Heel erg leuk! - Jammer trouwens dat Sint-Maarten hier keihard genegeerd wordt. - Voor het feestje hadden we elk twee cadeautjes meegenomen: een leuk en een minder leuk, iets dat je thuis nog liggen had en waar je eigenlijk vanaf wou. Erna begon de pret: we rolden met de dobbelsteen en die vertelde ons wat te doen: een pakje nemen, je pakje doorgeven, een pakje van iemand anders afpakken, een pakje uitpakken, van plaats verwisselen maar je pakjes laten liggen... Heel erg leuk! Na een tijdje ging de wekker en had ik de drie beste cadeautjes voor me liggen. Geluk hebben he! 's Avonds was het dan tijd voor het Kids Restaurant. Dat restaurant wordt elke vrijdagavond open gehouden door kinderen van een project hier in de buurt. Onder begeleiding koken ze en dienen ze ook zelf op. We kregen 6 gangen en bij elke gang een kleine smoothie. Met een veel te volle maag ging ik moe maar voldaan slapen na een zalige dag!

Afgelopen weekend hielpen we op zaterdag mee op het "Festival de Arte" waar ook de kinderen van ons project aan meededen. Ze hadden tekeningen en kunstwerkjes gemaakt en gingen ook optreden. Op zondag gingen we naar de voetbalmatch van het seizoen: Antigua - La Esquintla. Ze hadden me gezegd dat Antigua naar eerste klasse promoveerde als ze wonnen. Nadien bleek dat ze met 3-0 moesten winnen en dat werd al heel snel onmogelijk: na 5 minuten kwam er al een rode kaart aan onze kant en het algemene voetbalniveau lag niet zo hoog. Hoe dan ook, de sfeer zat goed, we genoten van de zon en van de match, maar gingen na een 0-0 stand toch ietwat ontgoocheld naar huis. We worden al echte Antigüeños: trots op onze stad en alles wat ermee te maken heeft! Erna gingen we lekker eten bij Doña Luisa (taart voor 9Q!) en 's avonds nog naar de film. Gezellig weekendje, het voorlaatste dat ik hier alleen doorbreng. Schrikwekkend hoe snel de tijd hier voorbij vliegt! Genieten is de boodschap denk ik dan!

Tot de volgende lieverds,
en vele groetjes!
Sofie

Pacai-ai-ai-aya!

Dag lieverds!

De laatste dagen zijn hier nogal druk geweest. Vorig weekend zijn we er eindelijk in geslaagd om de vulkaan Pacaya te beklimmen, maar dat verliep niet helemaal zoals we het in gedachten hadden. In het begin ging alles goed en volgens plan: we klommen de berg op, namen foto's op een aantal mooie uitkijkpunten, pauzeerden af en toe, kregen uitleg van de gids, maakten grappige springfoto's op een plat stuk, zetten onze tocht verder naar de top ... En toen lag een meisje uit onze groep plots op de grond met een wonde aan haar knie. Ze was gevallen en die vulkaanstenen zijn duidelijk echt wel scherp. Wat toen gebeurde was een prachtig staaltje koelbloedigheid, samenwerking en solidariteit: heel wat mensen kwamen ons helpen, iemand reikte ons een ehbo-kit aan, de wonde werd verzorgd, het meisje werd gerustgesteld, we improviseerden een brancard met wandelstokken en truien, er werd rondgebeld over hoe we haar beneden konden krijgen en de sterksten onder ons hielpen haar uiteindelijk op de brancard naar beneden. Na een lange tocht naar beneden en een nog langere tocht in de "ambulance" naar het ziekenhuis, kregen we daar uiteindelijk het verlossende nieuws: niets gebroken, niets gescheurd, gewoon naaien en het komt goed. Opluchting!

In al die chaos werd duidelijk hoe koelbloedig een mens kan reageren in moeilijke situaties en hoe groot  solidariteit tussen onbekenden kan zijn. Toch wel een mooie gedachte in de huidige wereld waar egoïsme soms de norm blijkt te zijn. Ook de hulp van de Spaanse school was hartverwarmend! Bezoekjes, bloemen, taxi bellen, geld voorschieten ... Mooi! In de namiddag ben ik dan één en ander gaan regelen om de rest van de plannen voor het weekend aan te passen. We waren van plan om naar Earth Lodge te gaan, een hotel/hostel/huis in the middle of nowhere op een berg. Ik cancelde de shuttle en boekte voor mezelf een plaatsje op een latere shuttle. Een vriendin had me overtuigd om alsnog met haar mee te gaan om mijn gedachten te verzetten en omdat er voor mij eigenlijk geen enkele reden was om niet te gaan.

Het dagje niets doen en het heerlijke bed deden me echt deugd en ik was klaar om een nieuwe werkweek te beginnen. De week ervoor kon ik een dagje niet gaan werken omdat we een vrijwilligersbijeenkomst hadden (beetje ironisch, niet?) en de dag erna vertelde de directrice van het project me dat heel wat kindjes van mijn groep er wat verloren bij liepen omdat ik er niet was. Eerlijk gezegd deed het me echt deugd om dat te horen, want dat betekent dat ze mijn activiteiten echt wel leuk vinden. Dat gaf me heel wat motivatie om toffe activiteiten te blijven verzinnen. De afgelopen week op het project was heel leuk, ook omdat er twee nieuwe vrijwilligers bijgekomen zijn. Op zich werken we niet echt samen, maar het is leuk om iemand te hebben die weet hoe het project in elkaar zit.

Ik kijk al uit naar de volgende werkweek!
Veel groetjes
Sofie

Wist je dat ...

- ... je toiletpapier hier niet in het toilet mag gooien, maar altijd in de vuilbak ernaast?
- ... je in Guatemala altijd nog 10% extra fooi "propina" moet betalen?
- ... er altijd nog 10 man bij kan op de bus als je denkt dat die echt wel al vol zat?
- ... de Antigua Gym groepslessen organiseert om 5.30u 's morgens?
- ... je hier tijdens het weekend hosties op straat kunt kopen?
- ... er op het rietje van je drankje altijd nog een stukje papieren omhulsel zit?
- ... mensen de was hier altijd buiten laten drogen, ook tijdens het regenseizoen?
- ... bussen hier geen roetfilter hebben?
- ... een roetfilter toch geen overbodige luxe zou zijn?
- ... Nick en ik over een maand al volop aan het reizen zullen zijn?
- ... de tijd hier veel te snel gaat?

Oye mami, if you like it mocha ...

Dag lieverds allemaal!

I'm back for more! Ik heb het hier nog steeds heel erg naar mijn zin en kijk nu al op tegen het moment dat ik weer op het vliegtuig richting België moet stappen. Maar goed, ik ben hier nog wel even, dus zoveel mogelijk genieten is de boodschap!

De afgelopen week was redelijk "gewoontjes" en rustig. Woensdag en donderdag ben ik gaan werken in San Mateo. Ik merk dat de kindjes steeds meer op me gesteld zijn en dat is zeker wederzijds. Echt heel leuk om zo mijn eigen groepje te hebben. We hebben al heel wat gelezen, gespeeld en zelfs geschreven. De voldoening is ook groot omdat ik merk dat de kindjes het echt leuk vinden. Als ik aankom op het project komen ze enthousiast op me afgelopen en sleuren ze me mee naar "la biblio", het lokaal dat als bibliotheek is ingericht. Ik heb 7-8- jarigen nog nooit zo enthousiast gezien om te lezen!

Ik ben intussen ook niet meer de enige buitenlander in het gezin. Vorige week is er een Nederlands meisje aangekomen dat hier twee jaar geleden ook al een aantal maanden was. Zij werkt bij het project in San Gaspar dat ik ook graag wou gaan bezoeken. Omdat mijn project op vrijdag gesloten is, besloot ik afgelopen vrijdag met haar mee te gaan. Ik had er een hele leuke namiddag, maar voel me toch meer op mijn plaats in San Mateo. De kinderen daar zijn (aan de kledij te zien) veel armer en hebben volgens mij ook meer nood aan extra aandacht en begeleiding. Volgende maandag beginnen er trouwens nog twee andere vrijwilligers in het project, dus dan heb ik mensen om mee te overleggen en om mee te kletsen op de weg terug. Zal wel leuk worden!

En zo komen we bij het weekend! Heel relaxed, zoals gewoonlijk. We wilden eigenlijk de vulkaan Pacaya gaan beklimmen (ja, again), maar de leerkracht van Daan raadde dat af. Hij zei dat het weer heel veranderlijk was omdat het nieuwe maan was (ofzo ...). We wilden het risico niet lopen om bovenop een vulkaan te staan zonder uitzicht, dus besloten we een andere activiteit te zoeken. Een bezoek aan een koffieplantage bijvoorbeeld! Wat een goed idee was me dat, zo interessant! Nick, daar neem ik je zeker mee naartoe als je komt. Wist je trouwens dat je de vruchten van een volledige koffieboom nodig hebt om een halve kilo gemalen koffie te krijgen? Geschift, vooral als je weet dat alles met de hand gebeurt. Toch was het jammer dat we de Pacaya toen niet beklommen hebben, want het weer was geweldig! Een gigantisch blauwe hemel, geen wolkje aan de lucht en heerlijk warm. Achja, ooit geraak ik wel op die vulkaan. Om toch van de zon te genieten, gingen we na de middag op zoek (ja, letterlijk op zoek) naar het lokale zwembad. Iemand vertelde ons dat het een kwartiertje stappen was, maar dat was toch wel heel optimistisch. Na een dik half uur kwamen we aan in the middle of nowhere waar een zwembad met bergwater uit het niets opdook. Het was koud, maar zoooo zalig! 's Avonds kwamen we nog onverwacht op een feestje terecht in het huis van een oude hippie boven op een berg. Reden van het feestje: het alcoholverbod in Antigua. Die zondag vond de tweede ronde van de presidentsverkiezingen plaats en om rellen te voorkomen, mocht er van zaterdagmiddag tot zondagavond geen alcohol geserveerd worden. Leuk feestje, gigantisch huis, zot uitzicht!

Zondag ben ik rustig gaan ontbijten, wat gelezen, mijn "dagboek" bijgehouden, wat in het park gaan zitten, naar de markt gegaan met Mandy op zoek naar een laptophoesje. Die zoektocht bleek toch moeilijker dan verwacht! Erna een taartje gegeten, wat gekuierd in de zon, nog een koffietje gedronken, afgesproken met wat mensen om 's avonds iets te eten ... Kortom, heel ongedwongen en relaxed. Toch moet ik toegeven dat ik meer hou van meer gevulde weekends, maar dit weekend werd het ons wegens de verkiezingen fel afgeraden om te reizen. Volgende week dan maar! Die Pacaya moeten we nog steeds eens op. Ik denk dat het er nu eindelijk eens van zal komen!

Deze week heb ik trouwens een weekje Spaanse les ingepland. Vooral omdat sponsor mama me aanmoedigde dat te doen (danku!), maar ook omdat het hier ideaal is om Spaans te leren: privélessen en helemaal niet duur! Toch waren de eerste twee lesdagen niet zo fantastisch. De leerkracht lag me echt niet en hij praatte meer dan ik, wat niet de bedoeling kan zijn. De directrice van de school had het ook opgemerkt en stelde zelf voor om een nieuwe leerkracht voor me te zoeken. Vanochtend had ik dan de eerste dag les van mijn nieuwe leerkracht en dat verliep heel wat vlotter! We herhaalden een aantal aspecten van de grammatica en hadden een hele interessante babbel over de verschillen tussen Guate en België. Ik ben al benieuwd wat het morgen wordt!

Ziezo mensjes, dat was het dan! Geniet van de subtropische herfst daar in België :-)

En Geert&Herlinde: proficiat met jullie zoontje!
Ik kijk er al naar uit om op bezoek te komen.

Vele groetjes,
Sofie

Monterrrrrico!

Hallo lieverds van me!

Mijn doel met dit blogbericht is om jullie allemaal lekker jaloers te maken. De laatste dagen zijn op een heel positieve manier druk geweest. Tijdens het weekend zijn we met een groepje vrienden op reis geweest naar zee. Zaterdagochtend heel vroeg vertrokken we met de camioneta richting Monterrico, de dichtstbijzijnde badplaats van Antigua. Afspraak om 5u voor de supermarkt. Het deed even pijn, maar mijn enthousiasme was sterker dan mijn vermoeidheid. Eindelijk, na 3 weken hier, kon ik eindelijk eens een uitstapje maken! Rond 9u kwamen we aan in het paradijs: een heel tof hotel, lekker eten, heerlijke hangmatten, lekker warm weer, de Pacific Ocean en een zwart (jaja, zwart) strand. Drie van ons, waaronder ook ikzelf, hadden de stille oceaan nog nooit gezien, laat staan aangeraakt, dus renden we vol enthousiasme de zee in. We merkten al heel snel waarom er afgeraden wordt om in de zee te zwemmen, wat een sterke stroming! Telkens als het water terug de zee in spoelde, moesten we ons echt schrap zetten om niet te vallen. Kort samengevat brachten we het weekend door met de volgende activiteiten: zonnen, zwemmen in ons privézwembad, in zee spelen, meer zonnen, lezen, nog wat in zee spelen, eten, nog wat zonnen, nog wat lezen in de hangmat, nog wat meer in zee spelen en nog wat meer zonnen. Zalig gewoon! 's Avonds werden we ook nog getuige van een schildpaddenrace. Niet ver van ons hotel is er en tortugario, waar ze ervoor zorgen dat jonge schildpadden de zee in geraken. Volgens mijn Lonely Planet is de schildpaddenrace om verschillende manieren niet helemaal goed te keuren, maar hoe dan ook was het wel indrukwekkend om te zien! Honderden babyreuzeschildpadden, allemaal op weg naar de zee. Speciaal :-)

Zondagochtend moesten we weer vroeg opstaan, want we hadden een trip geboekt naar de plaatselijke mangroves. Moeilijk uit te leggen hoe het eruit ziet, ik zal dat aan de foto's overlaten. Maar het was de moeite waard! Heel mooie natuur, toffe gids, tof gezelschap. De dag zelf verliep ongeveer volgens hetzelfde patroon als de dag ervoor, maar daar had niemand het moeilijk mee. Rond 14.30 begonnen we dan onze spullen te pakken om terug te keren richting Antigua. Eerst stonden we heel lang te wachten op onze camioneta, maar die kwam blijkbaar niet op zondag. Heel bizar, want één van de meisjes die mee was, had die bewuste camioneta al twee maal genomen op zondag. Tja, de dienstregeling zal veranderd zijn ... Alleen jammer dat je die nergens kunt opzoeken :-). Noodoplossing dan maar! De niet-directe camioneta, wat wel betekende dat we 2 tot 3 keer zouden moeten overstappen. Dat probleem had zich niet gesteld als we gewoon een comfortabele - maar meer dan dubbel zo dure - shuttlebus hadden geboekt, maar goed, daar was het intussen te laat voor. Maar we hadden geluk! De chauffeur van busje nummer twee zag zijn kans om er een lucratieve dag van te maken en hij vroeg ons of hij ons niet rechtstreeks naar Antigua moest brengen. Uiteraard had dat zijn prijs, maar we waren heel tevreden met zijn voorstel! Een win-winsituatie: wij moesten niet meer overstappen en hij werd plotsklaps 400Q rijker! Heel toffe chauffeur trouwens, hij bracht ons heel snel maar toch niet roekeloos thuis en was zelfs bereid om onderweg af en toe te stoppen als we foto's wilden trekken. 's Avonds gingen we met een aantal nog gezellig eten in Rainbow Café. De ideale afsluiter van een ideaal weekend. Zo mogen er nog komen!

Maandag was het dan back to reality met een gewone werkdag, maar dinsdag (gisteren) was het alweer feest! 1 november, día de los muertos. In Guatemala is het de traditie om op die dag de barriletes (vliegers) boven te halen. Om ten volle van het spektakel te kunnen genieten, trokken we naar Sumpango waar al een aantal jaar een waar festival plaatsvindt. Heel erg spectaculair! Er hing een echte festivalsfeer, het liep er niet vol toeristen en er stonden zooooveel vliegers! Allemaal in verschillende groottes, vormen, kleuren en motieven. Prachtig gewoon! De grootste had een diameter van 14 meter, maar daar werd jammergenoeg niet mee gevlogen. Misschien maar best, want de grote vliegers worden samengehouden met bamboestokken. Als ze al de lucht in zouden geraken, zou het levensgevaarlijk zijn als die terug naar beneden zouden komen. De grote stonden er dus gewoon om te bekijken, maar met de kleinere (5 tot 8m diameter) werd effectief wel gevlogen. Spectaculair! Het werd een hele leuke dag. Aanrader voor wie ooit nog op 1 november in Guatemala is :-). We zijn ook even gaan piepen op het plaatselijke kerkhof. Jammergenoeg werd de traditie daar toch wel serieus verdrongen door het toerisme. Maar goed, het gaf een idee van wat de traditie is: families verzamelen bij het graf van hun dierbaren, versieren het graf, brengen massa's eten mee en maken er een gezellig feestje van. Een beetje genre Mozes en zijn berg. Als de overledenen niet naar het feest kunnen komen, doen we het feest toch gewoon bij de overledenen? Waarom ook niet he. Misschien iets om eens in België te introduceren.

De rest van de week zal ik gewoon gaan werken, vandaag en morgen toch, want op vrijdag is er geen project. Maar op vrijdag zal ik waarschijnlijk een ander project gaan bekijken, waar ik dan misschien op vrijdag terecht kan om wat te helpen. We zien wel! Ik hou jullie op de hoogte. Foto's kunnen jullie binnenkort vinden op Picasa.

Veel groetjes!
Sofie

Foto's!

Hallo!

Ik heb een fotoalbum gemaakt op Picasa waar ik foto's op zal posten. Dat gaat makkelijker dan op mijn blog zelf. Voor wie geïnteresseerd is, klik hier voor foto's!

Veel groetjes
Sofie