Pacai-ai-ai-aya!

Dag lieverds!

De laatste dagen zijn hier nogal druk geweest. Vorig weekend zijn we er eindelijk in geslaagd om de vulkaan Pacaya te beklimmen, maar dat verliep niet helemaal zoals we het in gedachten hadden. In het begin ging alles goed en volgens plan: we klommen de berg op, namen foto's op een aantal mooie uitkijkpunten, pauzeerden af en toe, kregen uitleg van de gids, maakten grappige springfoto's op een plat stuk, zetten onze tocht verder naar de top ... En toen lag een meisje uit onze groep plots op de grond met een wonde aan haar knie. Ze was gevallen en die vulkaanstenen zijn duidelijk echt wel scherp. Wat toen gebeurde was een prachtig staaltje koelbloedigheid, samenwerking en solidariteit: heel wat mensen kwamen ons helpen, iemand reikte ons een ehbo-kit aan, de wonde werd verzorgd, het meisje werd gerustgesteld, we improviseerden een brancard met wandelstokken en truien, er werd rondgebeld over hoe we haar beneden konden krijgen en de sterksten onder ons hielpen haar uiteindelijk op de brancard naar beneden. Na een lange tocht naar beneden en een nog langere tocht in de "ambulance" naar het ziekenhuis, kregen we daar uiteindelijk het verlossende nieuws: niets gebroken, niets gescheurd, gewoon naaien en het komt goed. Opluchting!

In al die chaos werd duidelijk hoe koelbloedig een mens kan reageren in moeilijke situaties en hoe groot  solidariteit tussen onbekenden kan zijn. Toch wel een mooie gedachte in de huidige wereld waar egoïsme soms de norm blijkt te zijn. Ook de hulp van de Spaanse school was hartverwarmend! Bezoekjes, bloemen, taxi bellen, geld voorschieten ... Mooi! In de namiddag ben ik dan één en ander gaan regelen om de rest van de plannen voor het weekend aan te passen. We waren van plan om naar Earth Lodge te gaan, een hotel/hostel/huis in the middle of nowhere op een berg. Ik cancelde de shuttle en boekte voor mezelf een plaatsje op een latere shuttle. Een vriendin had me overtuigd om alsnog met haar mee te gaan om mijn gedachten te verzetten en omdat er voor mij eigenlijk geen enkele reden was om niet te gaan.

Het dagje niets doen en het heerlijke bed deden me echt deugd en ik was klaar om een nieuwe werkweek te beginnen. De week ervoor kon ik een dagje niet gaan werken omdat we een vrijwilligersbijeenkomst hadden (beetje ironisch, niet?) en de dag erna vertelde de directrice van het project me dat heel wat kindjes van mijn groep er wat verloren bij liepen omdat ik er niet was. Eerlijk gezegd deed het me echt deugd om dat te horen, want dat betekent dat ze mijn activiteiten echt wel leuk vinden. Dat gaf me heel wat motivatie om toffe activiteiten te blijven verzinnen. De afgelopen week op het project was heel leuk, ook omdat er twee nieuwe vrijwilligers bijgekomen zijn. Op zich werken we niet echt samen, maar het is leuk om iemand te hebben die weet hoe het project in elkaar zit.

Ik kijk al uit naar de volgende werkweek!
Veel groetjes
Sofie

Wist je dat ...

- ... je toiletpapier hier niet in het toilet mag gooien, maar altijd in de vuilbak ernaast?
- ... je in Guatemala altijd nog 10% extra fooi "propina" moet betalen?
- ... er altijd nog 10 man bij kan op de bus als je denkt dat die echt wel al vol zat?
- ... de Antigua Gym groepslessen organiseert om 5.30u 's morgens?
- ... je hier tijdens het weekend hosties op straat kunt kopen?
- ... er op het rietje van je drankje altijd nog een stukje papieren omhulsel zit?
- ... mensen de was hier altijd buiten laten drogen, ook tijdens het regenseizoen?
- ... bussen hier geen roetfilter hebben?
- ... een roetfilter toch geen overbodige luxe zou zijn?
- ... Nick en ik over een maand al volop aan het reizen zullen zijn?
- ... de tijd hier veel te snel gaat?

Oye mami, if you like it mocha ...

Dag lieverds allemaal!

I'm back for more! Ik heb het hier nog steeds heel erg naar mijn zin en kijk nu al op tegen het moment dat ik weer op het vliegtuig richting België moet stappen. Maar goed, ik ben hier nog wel even, dus zoveel mogelijk genieten is de boodschap!

De afgelopen week was redelijk "gewoontjes" en rustig. Woensdag en donderdag ben ik gaan werken in San Mateo. Ik merk dat de kindjes steeds meer op me gesteld zijn en dat is zeker wederzijds. Echt heel leuk om zo mijn eigen groepje te hebben. We hebben al heel wat gelezen, gespeeld en zelfs geschreven. De voldoening is ook groot omdat ik merk dat de kindjes het echt leuk vinden. Als ik aankom op het project komen ze enthousiast op me afgelopen en sleuren ze me mee naar "la biblio", het lokaal dat als bibliotheek is ingericht. Ik heb 7-8- jarigen nog nooit zo enthousiast gezien om te lezen!

Ik ben intussen ook niet meer de enige buitenlander in het gezin. Vorige week is er een Nederlands meisje aangekomen dat hier twee jaar geleden ook al een aantal maanden was. Zij werkt bij het project in San Gaspar dat ik ook graag wou gaan bezoeken. Omdat mijn project op vrijdag gesloten is, besloot ik afgelopen vrijdag met haar mee te gaan. Ik had er een hele leuke namiddag, maar voel me toch meer op mijn plaats in San Mateo. De kinderen daar zijn (aan de kledij te zien) veel armer en hebben volgens mij ook meer nood aan extra aandacht en begeleiding. Volgende maandag beginnen er trouwens nog twee andere vrijwilligers in het project, dus dan heb ik mensen om mee te overleggen en om mee te kletsen op de weg terug. Zal wel leuk worden!

En zo komen we bij het weekend! Heel relaxed, zoals gewoonlijk. We wilden eigenlijk de vulkaan Pacaya gaan beklimmen (ja, again), maar de leerkracht van Daan raadde dat af. Hij zei dat het weer heel veranderlijk was omdat het nieuwe maan was (ofzo ...). We wilden het risico niet lopen om bovenop een vulkaan te staan zonder uitzicht, dus besloten we een andere activiteit te zoeken. Een bezoek aan een koffieplantage bijvoorbeeld! Wat een goed idee was me dat, zo interessant! Nick, daar neem ik je zeker mee naartoe als je komt. Wist je trouwens dat je de vruchten van een volledige koffieboom nodig hebt om een halve kilo gemalen koffie te krijgen? Geschift, vooral als je weet dat alles met de hand gebeurt. Toch was het jammer dat we de Pacaya toen niet beklommen hebben, want het weer was geweldig! Een gigantisch blauwe hemel, geen wolkje aan de lucht en heerlijk warm. Achja, ooit geraak ik wel op die vulkaan. Om toch van de zon te genieten, gingen we na de middag op zoek (ja, letterlijk op zoek) naar het lokale zwembad. Iemand vertelde ons dat het een kwartiertje stappen was, maar dat was toch wel heel optimistisch. Na een dik half uur kwamen we aan in the middle of nowhere waar een zwembad met bergwater uit het niets opdook. Het was koud, maar zoooo zalig! 's Avonds kwamen we nog onverwacht op een feestje terecht in het huis van een oude hippie boven op een berg. Reden van het feestje: het alcoholverbod in Antigua. Die zondag vond de tweede ronde van de presidentsverkiezingen plaats en om rellen te voorkomen, mocht er van zaterdagmiddag tot zondagavond geen alcohol geserveerd worden. Leuk feestje, gigantisch huis, zot uitzicht!

Zondag ben ik rustig gaan ontbijten, wat gelezen, mijn "dagboek" bijgehouden, wat in het park gaan zitten, naar de markt gegaan met Mandy op zoek naar een laptophoesje. Die zoektocht bleek toch moeilijker dan verwacht! Erna een taartje gegeten, wat gekuierd in de zon, nog een koffietje gedronken, afgesproken met wat mensen om 's avonds iets te eten ... Kortom, heel ongedwongen en relaxed. Toch moet ik toegeven dat ik meer hou van meer gevulde weekends, maar dit weekend werd het ons wegens de verkiezingen fel afgeraden om te reizen. Volgende week dan maar! Die Pacaya moeten we nog steeds eens op. Ik denk dat het er nu eindelijk eens van zal komen!

Deze week heb ik trouwens een weekje Spaanse les ingepland. Vooral omdat sponsor mama me aanmoedigde dat te doen (danku!), maar ook omdat het hier ideaal is om Spaans te leren: privélessen en helemaal niet duur! Toch waren de eerste twee lesdagen niet zo fantastisch. De leerkracht lag me echt niet en hij praatte meer dan ik, wat niet de bedoeling kan zijn. De directrice van de school had het ook opgemerkt en stelde zelf voor om een nieuwe leerkracht voor me te zoeken. Vanochtend had ik dan de eerste dag les van mijn nieuwe leerkracht en dat verliep heel wat vlotter! We herhaalden een aantal aspecten van de grammatica en hadden een hele interessante babbel over de verschillen tussen Guate en België. Ik ben al benieuwd wat het morgen wordt!

Ziezo mensjes, dat was het dan! Geniet van de subtropische herfst daar in België :-)

En Geert&Herlinde: proficiat met jullie zoontje!
Ik kijk er al naar uit om op bezoek te komen.

Vele groetjes,
Sofie

Monterrrrrico!

Hallo lieverds van me!

Mijn doel met dit blogbericht is om jullie allemaal lekker jaloers te maken. De laatste dagen zijn op een heel positieve manier druk geweest. Tijdens het weekend zijn we met een groepje vrienden op reis geweest naar zee. Zaterdagochtend heel vroeg vertrokken we met de camioneta richting Monterrico, de dichtstbijzijnde badplaats van Antigua. Afspraak om 5u voor de supermarkt. Het deed even pijn, maar mijn enthousiasme was sterker dan mijn vermoeidheid. Eindelijk, na 3 weken hier, kon ik eindelijk eens een uitstapje maken! Rond 9u kwamen we aan in het paradijs: een heel tof hotel, lekker eten, heerlijke hangmatten, lekker warm weer, de Pacific Ocean en een zwart (jaja, zwart) strand. Drie van ons, waaronder ook ikzelf, hadden de stille oceaan nog nooit gezien, laat staan aangeraakt, dus renden we vol enthousiasme de zee in. We merkten al heel snel waarom er afgeraden wordt om in de zee te zwemmen, wat een sterke stroming! Telkens als het water terug de zee in spoelde, moesten we ons echt schrap zetten om niet te vallen. Kort samengevat brachten we het weekend door met de volgende activiteiten: zonnen, zwemmen in ons privézwembad, in zee spelen, meer zonnen, lezen, nog wat in zee spelen, eten, nog wat zonnen, nog wat lezen in de hangmat, nog wat meer in zee spelen en nog wat meer zonnen. Zalig gewoon! 's Avonds werden we ook nog getuige van een schildpaddenrace. Niet ver van ons hotel is er en tortugario, waar ze ervoor zorgen dat jonge schildpadden de zee in geraken. Volgens mijn Lonely Planet is de schildpaddenrace om verschillende manieren niet helemaal goed te keuren, maar hoe dan ook was het wel indrukwekkend om te zien! Honderden babyreuzeschildpadden, allemaal op weg naar de zee. Speciaal :-)

Zondagochtend moesten we weer vroeg opstaan, want we hadden een trip geboekt naar de plaatselijke mangroves. Moeilijk uit te leggen hoe het eruit ziet, ik zal dat aan de foto's overlaten. Maar het was de moeite waard! Heel mooie natuur, toffe gids, tof gezelschap. De dag zelf verliep ongeveer volgens hetzelfde patroon als de dag ervoor, maar daar had niemand het moeilijk mee. Rond 14.30 begonnen we dan onze spullen te pakken om terug te keren richting Antigua. Eerst stonden we heel lang te wachten op onze camioneta, maar die kwam blijkbaar niet op zondag. Heel bizar, want één van de meisjes die mee was, had die bewuste camioneta al twee maal genomen op zondag. Tja, de dienstregeling zal veranderd zijn ... Alleen jammer dat je die nergens kunt opzoeken :-). Noodoplossing dan maar! De niet-directe camioneta, wat wel betekende dat we 2 tot 3 keer zouden moeten overstappen. Dat probleem had zich niet gesteld als we gewoon een comfortabele - maar meer dan dubbel zo dure - shuttlebus hadden geboekt, maar goed, daar was het intussen te laat voor. Maar we hadden geluk! De chauffeur van busje nummer twee zag zijn kans om er een lucratieve dag van te maken en hij vroeg ons of hij ons niet rechtstreeks naar Antigua moest brengen. Uiteraard had dat zijn prijs, maar we waren heel tevreden met zijn voorstel! Een win-winsituatie: wij moesten niet meer overstappen en hij werd plotsklaps 400Q rijker! Heel toffe chauffeur trouwens, hij bracht ons heel snel maar toch niet roekeloos thuis en was zelfs bereid om onderweg af en toe te stoppen als we foto's wilden trekken. 's Avonds gingen we met een aantal nog gezellig eten in Rainbow Café. De ideale afsluiter van een ideaal weekend. Zo mogen er nog komen!

Maandag was het dan back to reality met een gewone werkdag, maar dinsdag (gisteren) was het alweer feest! 1 november, día de los muertos. In Guatemala is het de traditie om op die dag de barriletes (vliegers) boven te halen. Om ten volle van het spektakel te kunnen genieten, trokken we naar Sumpango waar al een aantal jaar een waar festival plaatsvindt. Heel erg spectaculair! Er hing een echte festivalsfeer, het liep er niet vol toeristen en er stonden zooooveel vliegers! Allemaal in verschillende groottes, vormen, kleuren en motieven. Prachtig gewoon! De grootste had een diameter van 14 meter, maar daar werd jammergenoeg niet mee gevlogen. Misschien maar best, want de grote vliegers worden samengehouden met bamboestokken. Als ze al de lucht in zouden geraken, zou het levensgevaarlijk zijn als die terug naar beneden zouden komen. De grote stonden er dus gewoon om te bekijken, maar met de kleinere (5 tot 8m diameter) werd effectief wel gevlogen. Spectaculair! Het werd een hele leuke dag. Aanrader voor wie ooit nog op 1 november in Guatemala is :-). We zijn ook even gaan piepen op het plaatselijke kerkhof. Jammergenoeg werd de traditie daar toch wel serieus verdrongen door het toerisme. Maar goed, het gaf een idee van wat de traditie is: families verzamelen bij het graf van hun dierbaren, versieren het graf, brengen massa's eten mee en maken er een gezellig feestje van. Een beetje genre Mozes en zijn berg. Als de overledenen niet naar het feest kunnen komen, doen we het feest toch gewoon bij de overledenen? Waarom ook niet he. Misschien iets om eens in België te introduceren.

De rest van de week zal ik gewoon gaan werken, vandaag en morgen toch, want op vrijdag is er geen project. Maar op vrijdag zal ik waarschijnlijk een ander project gaan bekijken, waar ik dan misschien op vrijdag terecht kan om wat te helpen. We zien wel! Ik hou jullie op de hoogte. Foto's kunnen jullie binnenkort vinden op Picasa.

Veel groetjes!
Sofie