Zon ahoi!

Hallo lieve lezers!

Het is blijkbaar al even geleden dat ik nog geblogd heb. Mijn excuses! Maar goed, hier ben ik dat, met een nieuwe update :-).

Toen ik mijn laatste blog schreef, was het hier nog slecht weer: regen en relatief koud. Dat is sinds vorige donderdag RADICAAL veranderd. Ik werd 's ochtends wakker en daar was ze dan, de langverwachte zon. En hoe! Blauwe hemel en van 's morgens vroeg al lekker warm. Eindelijk zeg. Het deed echt deugd. In die mate dat ik meteen overdreef. Resultaat: rode schouders ... Die zijn nu wel al bruin geworden, behalve de vervellende plekken, jammer jammer. Maar goed, ik ben hier nog nog wel even, dus dat kleurtje komt wel goed ;-). Intussen is die warme zon voor mij al zo gewoon geworden, dat ik me nog moeilijk kan voorstellen hoe het hier was toen het regende. Ongelofelijk toch he? Vorig weekend konden we jammergenoeg nog niet reizen omdat de wegen nog altijd niet ideaal zijn, maar we hebben toch dubbel en dik van het weer geprofiteerd. We zijn onder andere naar Cerro de la Cruz geweest, een uitkijkpunt over de stad. Voor de Grenobloisekes: het valt een beetje te vergelijken met La Bastille, maar dan zonder Bastille en zonder Bulles. Het uitzicht is wel minstens even prachtig. Alleen jammer dat de top van de vulkaan in de wolken zat. Ik zal nog eens terug moeten gaan om die volledig te zien he! De rest van het weekend was heel relaxed. Boekje lezen, koffietje drinken, gezellig samenzijn (jaja!), fitnessje doen ... Me like. En ja, ik ga hier fitnessen! Ik heb mezelf een 8-beurtenkaart gekocht en kan met trots zeggen dat ik al 4 beurten gebruikt heb. Van de meeste toestellen snap ik niet hoe je ze moet gebruiken, maar ik ben vooral fan van de loopband. Die 10 miles worden dus misschien toch ooit werkelijkheid!

Op het werk gaat alles ook wel relatief goed. Ik ga altijd met de chicken bus naar boven, da's zo'n oude Amerikaanse schoolbus. Zot dat ie boven geraakt hoor! Ik denk altijd dat ie op een bepaald moment achteruit zal rollen. Voor de mensen die in Grenoble geweest zijn: stel je de weg voor naar de Rabot, maar dan nog veel steiler. En met een gigantische bus. Naar boven gaan is wel nog ok, maar naar beneden is wat anders. Die chauffeur lijkt remmen overbodig te vinden en raast gewoon naar beneden. Maar goed, ik vertrouw hem, want hij wil vast ook wel sain et sauf beneden aankomen :-).

Het werk op zich is tot nu toe een beetje dubbel. Wat voor mij het belangrijkste is, zit zeker wel goed: ik voel me heel goed bij de kindjes. Ze zijn allemaal zo lief en knuffelbaar! Niet te geloven. Gisteren kwamen er een stuk of 5 op me afgelopen toen ik de bus afstapte. "Seño Sofie, seño Sofie!!" Ik voel me hier zo populair! Ze wilden allemaal mijn hand vasthouden. Jammer dat ik er maar 2 heb ... Maar dan het werk zelf vind ik iets minder. Deze periode is het hier vakantie, dus gaat het om vakantieopvang. En hier willen ze dat blijkbaar invullen met knutselen en schilderen en tekenen en kleuren. Wie mij een beetje kent, weet dat dat echt mijn ding niet is. Voor één keer vind ik dat wel leuk, maar om dat nu elke dag te gaan doen, nee dank u. Ik heb daarom overlegd met Christel, van Los Niños en zij stelde voor om misschien wat spelletjes te spelen op het dorpspleintje met een groepje kindjes. Dat is al veel meer mijn ding en past ook beter bij mijn idee van vakantiewerking. Deze middag ga ik overleggen met Lys, directrice van het project, we gaan groepjes maken en een plan opstellen van wat we allemaal kunnen doen. Ik ben blij dat zij er ook enthousiast over is, want ik was al bang dat ik een ander project zou moeten gaan zoeken. Ik ben benieuwd!

Nog even meegeven dat het gisteren LadiesNight was in de MonoLoco, een bar hier. Dat wil zeggen Mojito's aan 5Q het stuk. 50ct dus. En ze zijn nog lekker ook!

Volgend weekend gaan we trouwens ook reizen, eindelijk. We beginnen op het gemak en we gaan naar Monterrico beach. Het dichtstbijzijnde strand. In de stad zelf is er niets te zien, maar we willen eens weg uit Antigua en gewoon lekker lui met ons gat in de zon liggen. Ik kijk er al naar uit!

En dan nu tijd voor nog wat foto'tjes! Met zoveel aanvragen, kan ik niet weigeren he.

Mijn bus San Mateo - Antigua

Mandy die uitgekozen werd om mee te spelen in straattheater. Hilarisch!

Het zicht vanop Cerro de la Cruz met mezelf :-)

Iglesia de la Merced

Zicht op vulkaan Agua

Typisch sfeerbeeld: typisch winkeltje op een typische straathoek met een typische Chickenbus en de vulkaan Acatenango op de achtergrond. Jaloers? Ja he :-)

Oude wasplaats. De meeste mensen doen nog steeds zo de was. Schrobben maar!

Vulkaan Agua en de San Fransiscokerk

Vulkaan Agua vanuit San Mateo

 

Weg naar het schooltje in San Mateo.

Veel groetjes!

Sofie

Eerste weekend in Antigua

Ola!

Terwijl het in België steeds kouder wordt, blijft het hier nog steeds even nat. Gisteren hadden we een volledig droge dag, maar vandaag regent het weer zonder ophouden. Heel jammer, want ik denk dat de stad veel van zijn charme verlies door die regen. Ik laat het jullie wel weten als het eindelijk eens stopt ;-). Ook jammer dat ik door het slechte weer en de lage wolken nog steeds niet heb kunnen bevestigen dat hier wel degelijk vulkanen staan. Tot het einde van de week zou het nog blijven regenen, maar daarna zou het beter worden. En in november is het sowieso mooi weer, zeggen ze ... Nu nog zien wat ervan klopt!

Maar goed, genoeg over het weer! Nu wat meer over mijn activiteiten hier!
Vrijdag heb ik voor het eerst de handen uit de mouwen gestoken. Ik had om 8u afgesproken bij Marjolijn, een Nederlandse vrouw die hier al een hele tijd woont. We zouden samen gaan koken voor de daklozen van de stad. Jammer genoeg was Marjolijn ziek en kon ze niet mee, maar geen nood, een Guatemalteekse vrouw, de rechterhand van Marjolijn, kwam me oppikken en samen gingen we naar het gebouw dat speciaal gebouwd werd voor de daklozen. Drie keer per week voor hen gekookt en twee keer per week kunnen ze gratis op medisch consult komen. Helemaal niet slecht dus! Het koken zelf was wel gezellig, allemaal vrouwen onder elkaar, allemaal om het meest aan het tetteren en groenten snijden maar! Na al het snijden, namen we even pauze met lekkere tortilla's, guacamole, chile en koffie. Zo lekker! Tegen 12 uur mochten de daklozen dan aan tafel en schepten we een 160-tal borden vol met rijst en frijoles blancas (witte bonen). Ik ben er wel nog niet helemaal uit of ik blijf helpen in dit project. Als het te combineren valt met mijn werk in San Mateo, doe ik het misschien wel, maar als dat niet geval is, zal ik het koken toch laten vallen. Maar hoe dan ook was het wel een leuke ervaring!

In de namiddag heb ik niet zoveel meer gedaan. Rustig een koffietje gedronken, inkopen gedaan en vooral de regen ontweken. 's Avonds was er een feestje in La Sala met een aantal concerten, georganiseerd door een andere organisatie hier: Niños de Guatemala. Heel gezellig, tot de politie binnenviel: lichten aan, muziek uit en weg sfeer. Iemand vroeg waarom ze er waren, "es rutina", antwoordden ze. Yeah right, 6 politieauto's op straat, dat noem ik geen routinecontrole meer! Nu goed, we zijn dan gewoon ergens anders naartoe gegaan, Sin Ventura. Heel tof! Ze draaien er zowel muziek van hier als muziek die in Europa populair is. Leuke afwisseling. Maar na een half uurtje viel ook daar de politie binnen. We besloten om nog even terug te gaan naar La Sala en daarna trokken we huiswaarts. Later zei mijn familie me dat er weer wat meer problemen met drugs zijn en dat ze echt op zoek zijn naar de mensen die dealen. Mensen die gewoon braafjes aan het dansen zijn, laten ze inderdaad gewoon met rust. Gelukkig maar he :-).

Zaterdag dan! 's Ochtends kreeg ik pancakes als ontbijt. Njammie! Na het ontbijt ben ik met twee meisjes naar de mercado gegaan, beetje rondsnuisteren in de souveniertjes. Heel mooi wat ze hier allemaal verkopen! Portefeuilles, pennenzakken, tassen, doeken ... Alles in stof. Als jullie speciale aanvragen hebben, laat het zeker weten he. Ik zou alles willen kopen, maar dat is zowel praktisch als financieel niet echt haalbaar ... Ik was zaterdag ook niet echt in de mood om te kopen, dus heb ik het gewoon bij kijken gelaten. Tegen de middag ben ik dan weer naar huis gegaan om te eten en toen begon het plots weer extreem veel te regenen. Even binnen gebleven dus, tot ik echt wel moest vertrekken. We wilden de zondag graag een uitstap doen naar de vulkaan Pacaya en ik ging dat boeken. Nu, door de regen was het reisbureau waarmee we wilden boeken al gesloten. En door die regen hadden we ook helemaal geen zin meer om te gaan. Niet geboekt dus. Dan heb ik mijn eerste tuctuc (Klik hier voor een foto!) genomen naar de school, waar de (Nederlandse) man van de directrice een feest"je" gaf voor zijn verjaardag. Echt fantastisch! Lekker eten, lekkere cocktails (die van de zoon van de cocktailman toch, die van de cocktailman zelf waren niet zo fantastisch) live muziek, zo van die Mexicaanse mannetjes en een goeie sfeer. Erna nog even naar Sin Ventura en dan huiswaarts met Taxi Fabricio. Hip hoi!

Zondag was de perfecte Lazy Sunday: ik ben lekker lang op mijn kamer gebleven, dan gaan ontbijten bij "Y tu piña también", rondgekuierd in de stad, wel in de mood om souveniertjes te kopen, foto's getrokken, rond 4u afgesproken met wat mensen om naar de cinema te gaan, erna gezellig gegeten in Rainbow Café en dan naar huis! Was trouwens ook de eerste dag dat het volledig droog bleef!

En vandaag is het maandag. Fieuw, misschien moet ik stoppen met zo gedetailleerd te bloggen :P. Vanochtend zijn we een ander project van Los Niños gaan bezoeken in Alotenango. Heel interessant, maar tegelijk ook een beetje nutteloos voor mij, want de school heeft vrijdag zijn deuren gesloten tot januari (vakantie). Tja! Ik heb gevraagd aan Christel wanneer ik mag beginnen in San Mateo, want daar kijk ik echt wel naar uit. Als de wegen vrij en bereikbaar zijn, mag ik morgen al gaan. So please, stop the rain! :-)

Guatemala is trouwens hard getroffen door de regen. Het regent hier nu al een week aan een stuk en het gaat om een uitloper van één of andere orkaan. Heel wat wegen zijn niet meer berijdbaar, veel mensen zitten vast in een stad omdat ze niet meer weg kunnen. Maar dat is nog het minste, heel wat dorpen zijn onder water gelopen waardoor enorm veel mensen dakloos geworden zijn. Gelukkig is Antigua niet zwaar getroffen. Het regent hier wel veel, maar al het water kan meestal gewoon weglopen in de riolering. Het enige wat hier echt hinderlijk is, zijn de paar straten die blank staan. In bepaalde straten is het echt wel een hele opgave om over te steken. Het zou nu nog blijven regenen tot het einde van de week en erna komt er een koudefront. Ik hou echt mijn hart vast voor alle mensen die nu op straat staan. Er wordt wel al vanalles ingezameld voor de getroffenen (warme kleren, eten ...), dus ik hoop dat het voldoende zal zijn!

Maar goed, genoeg slecht nieuws. Ik heb intussen telefoon gekregen van Christel dat San Mateo heel goed bereikbaar is en dat ik morgen kan beginnen! Heel erg leuk! Hiermee sluit ik mijn epistel af. 

Tot de volgende, met meer nieuws over de eerste dagen als vrijwilliger!
Foto's vinden jullie op Facebook. Hier uploaden is nogal traag.
Voor wie geen Facebook heeft, op deze link zou je normaal alles moeten kunnen bekijken. Laat me even weten of dat lukt!

https://www.facebook.com/media/set/?set=a.2372346022103.129803.1054088808&type=1&l=5c75a03e7f

Vele groetjes,
Sofie

Hola! Buenos días!

Hallo iedereen!

Donderdagmiddag intussen, tijd voor een kleine update, dacht ik zo!
Alles gaat goed, ik begin mijn draai hier al wat te vinden, mijn bioritme werkt langzaamaan wat beter mee en ook de eerste vriendschappen worden voorzichtig gesloten. Hip hoi!

Jullie vragen je waarschijnlijk af wat ik hier allemaal uitsteek. Wel het antwoord zal waarschijnlijk ietwat ontgoochelend zijn: nog niet zoveel! Christel - van Los Niños - stelde voor om eerst een aantal projecten te bezoeken en daarna te beslissen waar ik het beste aan de slag kan. Gisteren ben ik naar San Mateo gegaan, een klein bergdorpje hier wat verderop. Kort samengevat is de situatie er schrijnend. De mensen leven er helemaal anders dan hier in Antigua, er is veel meer armoede, sommige gezinnen leven echt in golfplaten huizen, hebben moeite om te overleven, hebben geen echte job (tenzij je hout sprokkelen als job kunt zien ...) en zijn vaak ook het slachtoffer van heel wat agressie. Christel vertelde ons dat heel wat vaders wel een job hebben, maar al dat geld dan gewoon wegdrinken, zat thuiskomen en de rest kunnen jullie wel zelf verzinnen zeker? Nogal choquerend allemaal. Maar goed, het project dat we bezocht hebben is wel hoopgevend! Het is een soort van naschoolse opvang (school is hier enkel in de voormiddag). De kinderen die ernaartoe gaan krijgen er een warme maaltijd, aandacht, kunnen samen spelen en ze krijgen extra lessen en sport. Wat me vooral opviel is dat alle kindjes zo vrolijk en enthousiast zijn! Het lijkt me wel tof om daar wat te gaan bijspringen, geeft waarschijnlijk veel voldoening!

Vandaag is het dan weer een rustige dag. In de voormiddag ben ik tegen 10u naar de school gegaan waar een aantal andere Belgen Spaanse lessen volgen. Ik had nood aan sociaal contact, dus hun pauze was ideaal :-). Vanavond spreken we weer af, samen met nog wat andere meisjes, dus mijn vriendenkring zal zich vandaag exponentieel uitbreiden! Ik kijk er al naar uit. Deze namiddag ga ik zelf 2u Spaanse les volgen. Hoewel ik voel dat ik me steeds vlotter kan uitdrukken in het Spaans (want amaai, het zat echt ver), denk ik dat 2 uurtjes les zeker geen kwaad kan. En voor de prijs moet je het hier niet laten, dus vamos!

Op aanvraag nog enkele foto'tjes!

Mijn persoonlijke douche, met bizarre douchekop.

Mijn straat, met een chicken bus. Guate Guate!

De Spaanse school + bureau van Los Niños

Straat vol water.

Spaanse school

Cappu, krantje, zalig toch?

Uitzicht vanuit de bar

Voor de veto'ers: PatrickPatrick is tot hier bekend!

De militairen op de achtergrond.

Parque Central!

Kathedraal

 

Aangekomen!

Wat een reis! Na heel wat vliegen, wachten, rushen, zoeken, paspoortcontroles, socializen met behulpzame medereizigers, Gossip Girl (met dank aan Sanne voor de tip en aan Jeroen voor het downloaden!) slapen en naar beneden turen, kwam ik eindelijk aan in Guatemala. Daar stond een vriendelijke man met een bordje met mijn naam erop me op te wachten. En dan hup, de auto in richting Antigua. Ik zat echt helemaal verwonderd rond te kijken! Gigantisch veel auto's (het was toch al 21u), maar vooral heel veel Amerikaanse ketens! McDonalds, Burger King, Pizza Hut, Domino's ... En allemaal in veelvoud.

In Antigua aangekomen, gingen we direct naar het gastgezin. Hele lieve mensen, met 3 kindjes. Vandaag was trouwens de laatste dag dat ze school hadden, dus tussen nu en half januari zal hier heel wat leven in de brouwerij zijn! Na een goede nachtrust - want amaai, dat was nodig - ben ik op bezoek geweest bij Los Niños. Morgen gaan we een eerste project bezoeken, een school in San Mateo. Ik ben benieuwd! Verder heb ik vandaag nog niet zoveel gedaan, maar het is dan ook nog maar middag.

Nog een aantal wist-je-dat'jes!
Wist je dat:
- De mensen hier echt wel klein zijn? Het feit dat ik me moet bukken om in de spiegel te kunnen kijken, zegt al veel zeker?
- Ik de boodschap "Hot water at any moment" op mijn douchekop nu al met een grote korrel zout neem?
- Het licht in diezelfde douche trouwens plots feller schijnt als je de kraan dicht draait?
- Er hier bij zowat elk bankautomaat een gewapende beambte staat?
- Je "gewapend" redelijk serieus mag nemen? Ze staan er met een mitrailleur, niet met zo'n flutpistooltje als de politie bij ons.
- Ik straks de stad nog eens in ga om wat foto'tjes te nemen? Zo kunnen jullie allemaal meegenieten!
- Ik het hier nu al leuk vind?

Groetjes!
Sofie

Guate, Guate, Guatemala!

Ik heb beslist! Na heel wat gesprekken, getwijfel, gemijmer, ge"shit-waarom-is-dat-nu-zo-moeilijk" weet ik het eindelijk: Guatemala wordt eind 2011 mijn nieuwe tijdelijke thuis.


Het kan nog concreter: Antigua, de oude hoofdstad van Guatemala. Ik zag er daarnet een reportage over en als ik die beelden mag geloven is Antigua een prachtige oude koloniale stad. Ik kijk er al naar uit om die hoogstpersoonlijk te gaan ontdekken. Nu nog een project regelen, maar daar zijn er sowieso genoeg van in Antigua. Ze zullen mijn pas verworven teaching skills wel ergens kunnen gebruiken zeker :-).


Oh en wanneer vertrek ik?
In oktober. Nog 7 maanden wachten dus.
Let the countdown begin!

Groetjes
Sofie

Waar, oh waar wil ik naartoe?

Een blog, het lijkt echt een rage. Iedereen die eender wat met eender wie wil delen, heeft er één. Dus ik doe mee, want ik wil ook iets delen. Ik wil namelijk op stap, de wijde wereld in, zien wat er gebeurt daarbuiten, het echte leven meemaken. Zoiets. Dus ik ga op stap, eind september. Of dat is toch het plan. Er is maar één probleem: waar, oh waar wil ik naartoe? Het doel van mijn trip is me al helemaal duidelijk, daar ligt het probleem niet. Ik wil vrijwilligerswerk doen, projecten steunen, mensen helpen. In mijn naïviteit denk ik dat ik mee de wereld kan veranderen. Maar dan kom ik weer terug op diezelfde vraag: waar, oh waar wil ik naartoe? Er zijn zoveel landen in de wereld waar ze hulp kunnen gebruiken, ook in België trouwens. Maar ik wil de wereld verkennen, dus België is geen optie. Voorlopig ligt het continent al vast: Latijns-Amerika. Hoewel ik soms ook nog twijfel over Afrika. Nee, Latijns-Amerika, want ik wil ook wat werken aan dat Spaans van me, als we dat al Spaans durven noemen. Brazilië kan dus ook niet. Oef, al één land minder. Maar eigenlijk stond het land ook al vast: Argentinië, het land van de biefstukken en de open vlaktes, van (Julia's) tango en Buenos Aires, maar ook dat van corruptie en extreme inflatie. Dat zeggen de clichés en de toeristische boekjes toch. 

Ok, denken jullie, ga dan! Waar zit het probleem? Boek dat vliegtuig en vertrek! Maar nee, zo simpel is het niet. Onlangs zag ik Valérie haar blog, zij doet momenteel haar stage in Guatemala. Eén blik op haar foto's en ik werd op slag verliefd. Of ja, misschien overdrijf ik. Maar toch, het is gebeurd, ik twijfel. Weeral. Guatemala sprak me altijd al aan, ik was het alleen eventjes vergeten. Die naam alleen al, die klanken, Gua-te-ma-la, prachtig toch! Dat is genoeg om me te doen smelten, samen met dat leuke gevoel in je mond als je het uitspreekt, Gua-te-ma-la. Mooi!

Ik overdrijf waarschijnlijk. Weeral. Goed dan, back to basics, voetjes op de grond. Op 27 februari is er een reisbeurs in Brugge. Misschien vind ik daar wel wat ik zoek en vooral, belangrijker nog, waar ik het zoek. Intussen mijmer ik verder over zwoele klanken en intense dansen, boven mijn cursus vakdidactiek, domper. Oh ja, tips zijn altijd welkom, zolang er maar geen extra continenten bijkomen ...

Groetjes

Sofie