Gelukkig nieuwjaar!

Dag lieverds!

Er is heel wat gebeurd sinds de laatste keer dat ik geblogd heb. Afscheid van het project, aankomst van Nick, heel wat van het land gezien en Kerst gevierd onder tropische temperaturen. Dat vraagt uiteraard om een verslagje!

Laat me beginnen op 14 december. De dag waar ik al een paar weken naar aan het uitkijken was: Nick komt aan in Guatemala! Het gezin had hem ook een warm welkom gegeven door mijn kamer romantischer te maken: verse rode lakens, rozenblaadjes, kaarsjes, 2 wijnglazen en een groot blik Gallo, de lokale biertrots. Heel lief en een geslaagde verrassing! De dag erna heb ik Nick meegesleurd naar het project, waar hij al direct tot paard gepromoveerd werd door één van de kindjes. We hadden een leuke namiddag en wijdden daarna het begin van onze échte vakantie in. Gezellig rondkuieren in Antigua, taartje, koffietje, reisplannen uitwerken, shuttle boeken, een weekendje zee in Monterrico als afscheid van een aantal vrienden hier en dan kon het GROTE avontuur beginnen! 

We begonnen met Semuc Champey, een zalige plaats! Dat is een plaats waar een grote rivier stroomt die over een afstand van 300m als het ware overdekt wordt door natuurlijke zwembaden. Eerst wandelden we naar een uitkijkpunt om een overzicht te krijgen van waar we eigenlijk naartoe gingen en daarna daalden we af om het aanlokkelijke water in te duiken. We zwommen en ploeterden en sprongen van het ene zwembad naar het andere. Zalig gewoon! Erna gingen we eten bestellen en om de pijn van het wachten te verzachten, gingen we tubing doen: men neme een grote zwemband, men plaatse zijn kont erin en men late zich met de stroming van de rivier meedrijven. Er zijn slechtere manieren om op je lunch te wachten. Na de middag wachtte er ons nog een avontuur: we gingen een grot bezoeken. Niet zo speciaal hoor ik jullie denken, dat hebben we in België ook. Maar neen, de grot stond half onder water, dus we gingen zwemmen. Bovendien was de grot niet gigantisch verlicht zoals in België, dus gingen we met kaarsjes. Kaarsjes en zwemmen, inderdaad, de perfecte combinatie! Maar het was leuk, de gids was een grapjas en we kwamen na twee uur veilig terug buiten. Wat een dag, zeker een aanrader! En als je in Lanquín blijft slapen, ga dan naar hotel El Retiro. Wij sliepen er niet, maar werden er verwend met een heerlijk avondmaal. 

Na Semuc Champey gingen we verder naar Flores, een gezellig stadje op een schiereiland in een meer. Het is er gezellig, maar is voor de rest is het er niet zo heel speciaal. Het grote voordeel van Flores is dat het dé toegangspoort tot Tikal is, bijna elke reiziger die Tikal bezoekt, strijkt er neer. Op 22 december, de dag na de winterzonnewende en tevens grote feestdag voor de Maya's, stonden we 's ochtends heel vroeg op om in alle koelte Tikal te kunnen bezoeken. Onze gids was geniaal en bracht de vele tempels tot leven door ons te vertellen over hoe het leven er toen aan toe ging. Het letterlijke en figuurlijke hoogtepunt van het bezoek was het uitzicht vanop Templo IV, ook bekend als de StarWarsTempel. En daar was er hier ééntje heel erg enthousiast over! Na ons verblijf in Flores besloten we nog een paar dagen naar El Remate te gaan om er Kerst te vieren. El Remate is een klein dorpje aan hetzelfde meer als Flores. We passeerden er onze warmste Kerst ooit, kuierend en zwemmend in het meer. Zeker een aanrader :-).

Río Dulce was de volgende bestemming op ons lijstje. Na een lange busrit kwamen we aan in één van de lelijkste steden/dorpen van Guatemala. We volgden de "our pick" van onze vriend Lonely Planet en kwamen gelukkig terecht in een zalig hotel gerund door een zo mogelijk nog zaligere Australiër. Zijn eerste woorden: "G'day Mate!". Hoe stereotiep kan een Australiër zijn? Ons verblijf was er op zijn zachts gezegd heel aangenaam. We maakten een uitstapje naar Livingston per boot. Eerlijk gezegd vonden we de reis leuker dan de bestemming, maar soit :-). De dag erna gingen we naar iets unieks: een warmwaterwaterval. Echt heel bizar, maar echt fantastisch! Lang geleden dat ik nog zo'n warm water gevoeld had ...

Met spijt in het hart namen we afscheid van Garry de Australiër en zijn hotel en gingen we verder voor een snel bezoek aan Copán Ruinas in Honduras. Daar staat een ander overblijfsel van de gigantische precolumbiaanse Mayabeschaving: een volledig Mayadorp, compleet met tempels, balsportveld en kerkhof. Helemaal anders dan Tikal, maar minstens even indrukwekkend. Tikal ligt helemaal verscholen in de jungle en draagt iets mystiek over zich, terwijl de ruines in Copán op loopafstand van het stadje liggen, verspreid op een vers gemaaid grasveld. Qua gebouwen zijn er ook grote verschillen: Tikal is groots met zijn gigantische tempels, Copán is groots in de details. Daar zijn de inkervingen veel beter beschermd, dankzij het drogere klimaat en de andere soort steen die gebruikt is. Het is heel erg beklijvend om verfresten van bijna 2000 jaar geleden te zien op een stenen pilaar waar ook de inkervingen nog perfect bewaard zijn. Grappig detail trouwens: de ruines heten gewoon "Copán" terwijl de hedendaagse stad "Copán Ruinas" heet. Het is maar hoe je het bekijkt ... Na dit veel te snelle, Amerikaans-achtige bezoek aan Copán, keerden we gisteren terug naar Antigua om oud en nieuw te vieren.

Ziezo, nu zijn jullie weer op de hoogte van onze belevenissen hier! Terwijl de champagne daar al rijkelijk gevloeid is, kijken we hier nog uit naar het feest van vanavond. Veel plezier in 2012 en groetjes uit 2011!

Sofie en Nick

Yo no sé mañana

Dag lieverds!

Mañana mañana, ik hou wel van de filosofie. Vooral als het op bloggen aankomt. Maar ik maak het goed met een extra lang verslag! Here we go!

Laat ons beginnen bij het laatste weekend van november. Toen gingen we met z'n allen naar el Lago Atitlán. We namen de camioneta - intussen al mijn favoriete soort bus! - naar Panajachel, het grootste dorp van het meer. We hadden op voorhand al beslist dat Pana toch wat te commercieel was en na wat rondslenteren en een licuado de banano, namen we de lancha (bootje) naar San Pedro. Toen we daar aankwamen, werd al snel duidelijk wat de gevolgen van de erge regen van vorige maand en vooral van de klimaatsverandering zijn: heel wat huizen die ooit gewoon aan de oever stonden, staan nu tot halfweg in het water. Tragisch, want dat is bij alle dorpen van het meer zo.

Maar goed, het weekend! Heel erg leuk, maar te kort. Nadat we ons geïnstalleerd hadden in het hotel (25Q voor één nacht = 2,5 euro) gingen we taco's eten en daarna kayaken! We waren wel iets te laat beginnen kayaken, want na een half uurtje verstopte de zon zich al achter de bergen, waardoor het te koud werd om een duikje in het meer te nemen. Maar geen nood, ik klaag niet hoor :-). Van kayaken krijg je natuurlijk honger, dus na een goeie douche was het tijd om te eten. We waren met een hele grote groep en hadden een zalige avond met lekker eten en veel gelach. Die reuzemojito voor 18Q zal daar ook wel zijn steentje toe bijgedragen hebben...

De dag erna had ik een zalig ontbijt met vers fruit, yoghurt, granola en een dikke pancake. Dit alles begeleid met een licuado de banano y fresa. Ik zou zo terug gaan! Nick, be prepared :-). Later die dag gingen we ook nog een wandeling doen naar een ander dorpje, maar we liepen wat verkeerd en waren plots op rotsen aan het wandelen. Ideaal met de teensletsen die ik aanhad. Iets lager zagen we een aantal mensen in het meer zwemmen, dus beslisten we hetzelfde te doen. Zalig was dat! Rond 15u namen we dan de shuttle terug naar Antigua waar we 's avonds gingen eten in de "Shoarmatent" (invloed van te veel Nederlanders hier), een restaurantje uitgebaat door een Nederland waar je echt lekkere niet-zo-vettige kebab kunt krijgen met veel groentjes erbij. Njammie!

De week die erop volgde was gewoontjes en toch ook niet. Op maandagochtend gingen we voor de organisatie CasaSito posters ophangen in de stad om reclame te maken voor het "Festival de Arte" van de zaterdag. In de namiddag vertelde Seño Lys, de directrice van het project in San Mateo, dat de andere leerkrachten er op dinsdag en woensdag niet waren door een bijscholing. Aan ons de keuze: twee dagen vakantie of alle kinderen tegelijk bezig houden. Gemotiveerd als we zijn, kozen we uiteraard voor optie 2. Op dinsdag trokken we met alle kinderen naar de "campo", een voetbalveld waarvoor je eerst een halve bergwandeling moet ondernemen en dat dan plots uit het niets opduikt. Maar wat een zicht! Prachtig! De eerste dag hadden we wat problemen, want de mensen van het andere project van het dorp hadden ook besloten om naar het voetbalveld te komen en ze stonden niet echt open voor samenwerking. Tja, niet veel aan te doen. We maakten een deal: eerst mochten zij een uur spelen en daarna mochten wij. Niet ideaal, maar het is gelukt. De kinderen waren wel extreem euforisch als het hun beurt was om te voetballen. Grappig :-). De dag verliep volgens hetzelfde patroon, maar dan zonder de mensen van het andere project en met een hele ploeg extra vrijwilligers! Edoardo had de avond ervoor vriendjes gemaakt op café en ze wilden allemaal mee het project komen bekijken en mee helpen. Waarom ook niet he? Het werd een leuke dag!

Donderdag en vrijdag waren vooral leuk in het gezin. Op donderdag was de oudste dochter jarig en op vrijdag de jongste zoon. We kochten cadeautjes, kregen lekkere pancakes als ontbijt en op vrijdagmiddag was er een feestmaaltijd. Vrijdag werd trouwens één grote feestdag, want ook Danielle was jarig, een huisgenote van me, we hadden een Sinterklaasfeestje met de vrijwilligers van Los Niños én 's avonds gingen we gezellig eten in het Kids Restaurant. Ik vertel best chronologisch: 's ochtends werd ik veel te vroeg wakker gemaakt om samen met de rest aan Danielles deur "feliz cumpleaños" te zingen. Als ontbijt waren er zoals gezegd pancakes en om te compenseren ging ik erna sporten. 's Middags kregen we een lekkere maaltijd voorgeschoteld, maar jammer genoeg moest ik vertrekken voor de taart er was ;-). Op naar het Sinterklaasfeest! Heel erg leuk! - Jammer trouwens dat Sint-Maarten hier keihard genegeerd wordt. - Voor het feestje hadden we elk twee cadeautjes meegenomen: een leuk en een minder leuk, iets dat je thuis nog liggen had en waar je eigenlijk vanaf wou. Erna begon de pret: we rolden met de dobbelsteen en die vertelde ons wat te doen: een pakje nemen, je pakje doorgeven, een pakje van iemand anders afpakken, een pakje uitpakken, van plaats verwisselen maar je pakjes laten liggen... Heel erg leuk! Na een tijdje ging de wekker en had ik de drie beste cadeautjes voor me liggen. Geluk hebben he! 's Avonds was het dan tijd voor het Kids Restaurant. Dat restaurant wordt elke vrijdagavond open gehouden door kinderen van een project hier in de buurt. Onder begeleiding koken ze en dienen ze ook zelf op. We kregen 6 gangen en bij elke gang een kleine smoothie. Met een veel te volle maag ging ik moe maar voldaan slapen na een zalige dag!

Afgelopen weekend hielpen we op zaterdag mee op het "Festival de Arte" waar ook de kinderen van ons project aan meededen. Ze hadden tekeningen en kunstwerkjes gemaakt en gingen ook optreden. Op zondag gingen we naar de voetbalmatch van het seizoen: Antigua - La Esquintla. Ze hadden me gezegd dat Antigua naar eerste klasse promoveerde als ze wonnen. Nadien bleek dat ze met 3-0 moesten winnen en dat werd al heel snel onmogelijk: na 5 minuten kwam er al een rode kaart aan onze kant en het algemene voetbalniveau lag niet zo hoog. Hoe dan ook, de sfeer zat goed, we genoten van de zon en van de match, maar gingen na een 0-0 stand toch ietwat ontgoocheld naar huis. We worden al echte Antigüeños: trots op onze stad en alles wat ermee te maken heeft! Erna gingen we lekker eten bij Doña Luisa (taart voor 9Q!) en 's avonds nog naar de film. Gezellig weekendje, het voorlaatste dat ik hier alleen doorbreng. Schrikwekkend hoe snel de tijd hier voorbij vliegt! Genieten is de boodschap denk ik dan!

Tot de volgende lieverds,
en vele groetjes!
Sofie