Een blog, het lijkt echt een rage. Iedereen die eender wat met eender wie wil delen, heeft er één. Dus ik doe mee, want ik wil ook iets delen. Ik wil namelijk op stap, de wijde wereld in, zien wat er gebeurt daarbuiten, het echte leven meemaken. Zoiets. Dus ik ga op stap, eind september. Of dat is toch het plan. Er is maar één probleem: waar, oh waar wil ik naartoe? Het doel van mijn trip is me al helemaal duidelijk, daar ligt het probleem niet. Ik wil vrijwilligerswerk doen, projecten steunen, mensen helpen. In mijn naïviteit denk ik dat ik mee de wereld kan veranderen. Maar dan kom ik weer terug op diezelfde vraag: waar, oh waar wil ik naartoe? Er zijn zoveel landen in de wereld waar ze hulp kunnen gebruiken, ook in België trouwens. Maar ik wil de wereld verkennen, dus België is geen optie. Voorlopig ligt het continent al vast: Latijns-Amerika. Hoewel ik soms ook nog twijfel over Afrika. Nee, Latijns-Amerika, want ik wil ook wat werken aan dat Spaans van me, als we dat al Spaans durven noemen. Brazilië kan dus ook niet. Oef, al één land minder. Maar eigenlijk stond het land ook al vast: Argentinië, het land van de biefstukken en de open vlaktes, van (Julia's) tango en Buenos Aires, maar ook dat van corruptie en extreme inflatie. Dat zeggen de clichés en de toeristische boekjes toch.
Ok, denken jullie, ga dan! Waar zit het probleem? Boek dat vliegtuig en vertrek! Maar nee, zo simpel is het niet. Onlangs zag ik Valérie haar blog, zij doet momenteel haar stage in Guatemala. Eén blik op haar foto's en ik werd op slag verliefd. Of ja, misschien overdrijf ik. Maar toch, het is gebeurd, ik twijfel. Weeral. Guatemala sprak me altijd al aan, ik was het alleen eventjes vergeten. Die naam alleen al, die klanken, Gua-te-ma-la, prachtig toch! Dat is genoeg om me te doen smelten, samen met dat leuke gevoel in je mond als je het uitspreekt, Gua-te-ma-la. Mooi!
Ik overdrijf waarschijnlijk. Weeral. Goed dan, back to basics, voetjes op de grond. Op 27 februari is er een reisbeurs in Brugge. Misschien vind ik daar wel wat ik zoek en vooral, belangrijker nog, waar ik het zoek. Intussen mijmer ik verder over zwoele klanken en intense dansen, boven mijn cursus vakdidactiek, domper. Oh ja, tips zijn altijd welkom, zolang er maar geen extra continenten bijkomen ...
Groetjes
Sofie
